"نکات قرآنی" (۴۲۱) "وَ یَحسَبُونَ اَنَّهُم مُهتَدُونَ" (و آنها گمان‌ می کنند که هدایت شده اند!) و این بدترین نوع گمراهی است. اینکه کسی یا کسانی خیال کنند که از میان این همه مخلوقات خدا، فقط آنهایند که هدایت شده اند. چنین اندیشه ای همواره در طول تاریخ مصیبت ساز بوده است. بسیاری از جنگها و کشتارها و ویرانی های تاریخ بشر، ریشه اش همینجاست. همین توهّم حق بجانبی و گمانِ هدایت شدگی. و این یک بیماری بزرگ و خطرناک است که قرآن کریم مستقیماً بدان اشاره می کند. بیمارانی که چنین بیماری دارند جز خودشان، دیگران را گمراه و نادان تصور می کنند و دقیقاً به همین علت است که برای خود حق تصرف و دخالت در همه ی امور را قائل اند و براحتی همه را به قضاوت می نشینند. یک سالک فرهیخته از چنین بیماری خانمان سوزی به دور است. او خود را از هیچکس و هیچ چیز برتر نمی داند و همواره با دو بال خوف و رجا سیر می کند. او از توهّم هدایت شدگی رهاست. زیرا نیک می داند که هدایت واقعی به دست خداست "اِنَّ الهُدَی هُدَی الله". و این هدایت، سخت و منجمد نیست. نرم و روزافزون است، پویاست "زادَهُم هُدََی". زیاد می شود و رشد می کند. و هر چه زیادتر شود، لطیف تر می گردد و هر چه لطیف تر شود، به ملکوت اعلی نزدیکتر می شود. ای دوست، هدایت شده راستین کسی است که به مقام فنا رسیده است. نفسانیتش مرده است و منیّتی در کارش نیست. هدایت شده کسی است که از برداشت های تاریک ذهنی اش خلاص شده و آن به آن با نور خدا می بیند "یَنظُرُ بِنُورِ الله". هدایت شده کسی است که تسلیم محض است. که در کیفیت تفویض امر است. هدایت شده کسی است که بودن و نبودن، داشتن و نداشتن، برایش یکسان است. هدایت شده همچون یک مسافر سبکبار، هر آن در حال گذر است. بر گرفته از مجموعه نکات قرآنی مسعود ریاعی ✏️ @avaymarefat