💥 «مؤمنِ آل فرعون» را با مقراض قطعه‌قطعه کردند، اما قرآن کریم می‌فرماید: خداي متعال او را از بدي‌هاي مکر دشمن محافظت کرد (فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَکَرُوا). 💠 استاد سید محمدمهدی میرباقری: «امام صادق (علیه‌السلام) فرمودند: تعجب مي‌کنم از کسي که مکري با او شده يا درصدد مکر با او و حيله با او هستند چرا اين ذکر را نمي‌گويد که: «أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ». زيرا به دنبال اين آيه، خداي متعال مي‌فرمايد: «فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَکَرُوا»؛ خداي متعال از بدي‌هاي مکر دشمن ايشان را حفظ کرد. اين آيه در مورد «مؤمن آل فرعون» است که داستانش در سوره غافر آمده است. در يکي از مراحل، وقتي اظهار ايمان کرد، کفار بنا گذاشتند بر اين که بساط ايشان را جمع کنند. ايشان هم به خدا پناه برد، و خداي متعال او را از بدي‌های مکر آنها ايمني داد. در نقل دارد او را با مقراض (قيچي) قطعه‌قطعه کردند ولي مکرشان به او نرسيد و ايمانش محفوظ بود و گوهره وجودش مورد تعرض قرار نگرفت. قطعه‌قطعه‌اش کردند اما او رشد کرد. درواقع، دشمنان علیه مؤمنین مکر مي‌کنند اما اين مکر، به‌جاي اين‌که به مؤمنین ضرر بزند، خداي متعال ضرر را تبديل به نفع مي‌کند و سيئات مکر آنها را از بين مي‌برد. اين يعني اگر کسي زير تيغ دشمن هم رفت آنجايي که خدا هست، ضرر نيست، خیر است. شيطان کارش همين است؛ شيطان مي‌خواهد گوهر ايمان ما را بگيرد، و الا با بقيه امور که کاري ندارد؛ وقتي گوهر ايمان ما را گرفت زير دست‌وپايش لگدمال مي‌شويم و ارزشي هم نداريم. مهم اين است که با همه توانايي و مکري که شيطان و دستگاهش دارند نتوانند آن گوهر وجودي انسان را بگيرند. اگر کسي تفويض بکند و حقيقاً اهل تفويض بشود و کار خودش را واگذار بکند، مي‌تواند بندگي بکند؛ اگر انسان تفويض نکند، بندگي هم نمي‌تواند بکند. آدمي که کار را تفويض نمي‌کند، قاعدتاً مشغولِ به خودش مي‌شود؛ يعني مشغولِ بالله نيست. اگر تفويض کرد خداي متعال حفظش مي‌کند.» (۹۴/۳/۲)