پائیز میرود، تا یکسال بعد، دوباره خاطرات انسانها را، با برگهایش، بر چهل گیس زمین بدوزد؛ شاید بخاطر همین است، اخرین روز پائیز، آنقدر بلند است، تا آدمها، در یلدا، یک دل سیر ، با هم حرفهایشان را بگویند، آنگاه دوباره خاتون فصلها از راه میرسد؛ و حرفهای ناگفته یکسال آدمها را میشنود؛ پائیز ،میراث یکسال دلتنگیست؛ یلدا،یکسال حرفهای ناگفته