🔻پس از مرگ معاویه ارادۀ الهی بر این شد که امام قیام کنند و مقابل یزید بایستند. 🔸وقتی اطرافیان امام«علیه‌السلام» خیانت کردند و مردم سستی نشان دادند، ارادۀ الهی بر این شد که امام«علیه‌السلام»صلح کنند و حکومت را به معاویه تسلیم کنند. معاویه خیلی خوشحال بود که توانسته است امام«علیه‌السلام» را بدون جنگ کنار بزند؛ اما صلحی گرفت که تمام مواد صلح‌نامه به‌ضررش بود، این‌گونه نبود که بعضی مواد به نفع معاویه باشد و بعضی‌ به نفع امام. 👈 این کاشف از این است که همان لحظه‌ای هم که امام«علیه‌السلام» صلح بسته‌اند، از موضع قدرت بسته‌اند. معاویه باطناً از جنگیدن با امام«علیه‌السلام» می‌ترسید؛ لذا به هرچه در قرارداد بود، تعهد داد و خدا را گواه گرفت. بزرگانی که در آنجا حضور داشتند نیز همه بر این مواد شهادت دادند. 💠مفاد صلح امام حسن«علیه‌السلام»: 1⃣فرمودند: به شرطی حکومت را به معاویه می‌دهند که به روش قرآن و سنت پیامبر«صلی‌الله‌علیه‌وآله» رفتار کند. 2⃣اگر معاویه فوت کرد، امام حسن«علیه‌السلام» حاکم بعدی باشند و اگر حضرت از دار دنیا رفتند، امام بعدی، سیدالشهدا«علیه‌السلام»، حاکم باشند و معاویه حق ندارد برای بعد از خود جانشین معرفی کند. 3⃣بدعت، ناسزا، اهانت و لعن به امیرالمؤمنین«علیه‌السلام» را متوقف کند و از ایشان به نیکی یاد کند. 4⃣پنج میلیون درهمی که در بیت‌المال کوفه بود، به معاویه تسلیم نکنند و زیر نظر امام دوم«علیه‌السلام» مصرف شود. 🔸همچنین معاویه تعهد داد یک میلیون درهم بین بازماندگان شهدای جمل و صفین تقسیم کند و سکنۀ شام و عراق و حجاز و یاران امیرالمؤمنین«علیه‌السلام» را تعقیب و آزار نکند و به مال و جانشان امان بدهد. 👈 این‌ها نکاتی بود که معاویه تعهد داد عمل کند، اگرچه وقتی حاکم شد، زیر تمامش زد و به هیچ یک از تعهداتش عمل نکرد و همه را ازبین برد. @abolhasanmahdavi