🔻دلیل فراری بودن زاهد از اجتماع این است که غالبِ مردم جامعه از زهدوَرزی به دنیا روی‌گردان‌اند و به دنیا تمایل و اشتیاق دارند؛ ولی شخص زاهد که از نظر روحی روی‌گردان از دنیاست، با حضور در جامعه، مجبور می‌شود با کسانی معاشرت کند که همگی شیفته‌ی دنیایند و چون زاهد از این روحیه گریزان است، از آنها دوری می‌جوید. 🔹به بیان دیگر، کسیکه در برابر دنیا زهد می‌ورزد، در برابر مردم دنیایی نیز همین‌گونه است و با مردمِ راغب به دنیا سنخیت و اشتراک و تشابه روحی ندارد؛ به‌همین دلیل، نمی‌خواهد با آن‌ها حشر و نشر داشته باشد؛ اما همین شخص اگر جمعی زاهد را بیابد که تارک دنیا هستند، به‌شدت با آن‌ها انس می‌گیرد. 🔸امیرالمؤمنین«علیه‌السلام» می‌فرمایند: «إِذا هَرَبَ الزَّاهِدُ مِنَ النّاسِ فَاطْلُبْهُ»؛ هرگاه دیدید که زاهد از مردم فراری است، به دنبال او بروید. کلام حضرت بدین معناست که این شخص زهد واقعی دارد. 👈ایشان در کلام دیگری خاطرنشان می‌سازند: «إِذا طَلَبَ الزَّاهِدُ النّاسَ فَاهْرُبْ مِنْهُ»؛ اگر دیدید زاهد مردم را طلب می‌کند، از او فراری باشید؛ یعنی زهد او زهد واقعی نیست؛ زیرا اگر حقیقتاً زاهد بود، باید از اکثریت مردم که به دنیا تمایل دارند، فاصله بگیرد. @abolhasanmahdavi