🔻سرمایهای که در وجود انسان نهادهاند، بهترین قوامها و اتقانها است.
🔹این دستمایه، توان رسیدن به کمال رشد است که آن را بالقوه در او قرار داد تا با این توانمندی و نیرویی که بالفعل در او موجود است، امکان حرکت اختیاری برای او در یکی از این دو مسیر فراهم باشد: خیرُالبَریّه شدن و درآمدن در زمرهی مقرّبون یا شرّالبَریّه گشتن و سقوط در اسفلالسافلین.
🔸پس در خلقت انسان، تغییر خَلق جسمانی را در اختیارش قرار نداد؛ ولی تهذیب خُلق روحانی و تزکیهی نفس را به تصمیم و ارادهی او واگذاشت و کسانی را که به آن اقدام کردند، به فلاحت و رستگاری ستود: "قَد اَفلَحَ مَن زَکّاها*وَ قَد خابَ مَن دَسَّاها"؛ هر کس آن را پاک کرد، قطعاً رستگار شد و هر که آلوده ساخت، قطعاً درباخت.
شمس/۹و۱۰
@abolhasanmahdavi