سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره اعراف - آیه ۵۰ و ۵۱ وَنَادَى‏ أَصْحَبُ النَّارِ أَصْحَبَ الْجَنَّةِ أَنْ أَفِیضُواْ عَلَیْنَا مِنَ الْمَآءِ أَوْ مِمَّا رَزَقَکُمُ اللَّهُ قَالُواْ إِنَّ اللَّهَ حَرَّمَهُمَا عَلَى الْکَفِرِینَ‏ ترجمه و دوزخیان اهل بهشت را ندا دهند و گویند: کمى از آب یا از آنچه خداوند روزى شما کرده است بر ما فرو ریزید! (بهشتیان) گویند: خداوند این آب و نعمت‏ها را بر کافران حرام کرده است. یکى از نام‏ هاى قیامت، «یوم التّناد» است. یعنى روزى که نداها بلند و استمداد و فریاد در کار است و بهشتیان و دوزخیان همدیگر را صدا مى ‏زنند. «لَهو»، به معناى غفلت انسان از کارهاى اساسى است و «لَعِب» آن است که انسان هدفى خیالى و غیر واقعى داشته باشد. امام رضا (ع) فرمود: «ننساهم» یعنى آنان را ترک مى‏ کنیم، چون آنان قیامت و آمادگى براى آن روز را رها کرده بودند، ما نیز در آن روز آنان را به حال خود رها مى‏ کنیم. پیام ها ۱- بهشتیان و دوزخیان با یکدیگر گفتگو دارند و صداى یکدیگر را مى‏ شنوند. «و نادى‏...» ۲- اوّلین درخواستِ دوزخیان، آب است. «من الماء...» ۳- آنان که در دنیا توشه ‏اى براى آخرت برندارند، در قیامت دست گدایى و نیازشان پیش همه دراز است. «افیضوا علینا من الماء...» ۴- ناله مجرمان در قیامت، بى‏ فایده است. «انّ اللّه حرّمهما» ۵ - نعمت‏ هاى آخرت، مخصوص مؤمنان است. «حرّمهما على الکافرین» ۶- خداوند و بهشتیان بخیل نیستند، ولى کیفر کافرانى که در دنیا مؤمنان فقیر را اذیّت مى‏ کردند، تحریم نعمت‏ ها در قیامت است. «حرّمهما على الکافرین»