🦋✨🦋✨🦋✨🦋 ✨🦋✨🦋✨🦋 🦋✨🦋✨🦋 ✨🦋✨🦋 🦋✨🦋 ✨🦋 🦋 ‹ ﷽ › 🕊 به خودم که آمدم داخل ماشین بودم و ریحانه بود که یک سر حرف میزد... بوستان نبش چهار راه خانه ریحانه اینا که رسیدیم ماشین ایستاد. متعجب به سید و ریحانه نگاه کردم... ریحانه_ داداش من برم یه لحظه آب معدنی بگیرم بیام. و آنقدر سریع پیاده شد که به من فرصتی برای مخالفت نداد... معذب بودم... می خواستم پیاده شوم که صدای سید متوقفم کرد. سید خانم شریفی میشه پیاده بشید و چند دقیقه از وقتتونو به من بدین؟ من_ آقای طباطبایی؟ سید_ خب... خوب اگه سختتونه همین جا میگم. خانم شریفی شما راضی هستید که ما با خانواده واسه امر خیر مزاحمتون بشیم...؟ ********** ایلیا را روی زمین گذاشتم و جدید در جواب بهآمین گفتم: من_ داداش منم. در که باز شد دست ایلیا را گرفتم و با هم داخل رفتیم. به خاطر ترس ایلیا از آسانسور، تمام ۱۰ طبقه را با پله رفتیم و به واحد بهامین که رسیدیم، دیگر نفسم بالا نمی آمد... بهامین با سینی شربت در منتظر بود. سلام دادم و شربت داخل سینی را برداشتم و سر کشیدم. خنک های شربت کمی از دمای بدنم کم کرد. بهامین_ بیاین تو. و خم شد و ایلیا را بلند کرد و روی دوشش گذاشت. روی مبل نشسته بودم و محو تماشای پسر و برادرم بودم... بهامین ایلیا را روی شانه‌اش نشانده بود و دور خانه می چرخید و ادای هواپیما در می آورد و صدای خنده هردویشان فضای خانه را پر کرده بود. ✍به قلم بهار بانو سردار ... 🦋 ✨🦋 🦋✨🦋 ✨🦋✨🦋 🦋✨🦋✨🦋 ✨🦋✨🦋✨🦋 🦋✨🦋✨🦋✨🦋