مَوْلای مَوْلای اذا رَایتُ ذُنوبی فَزِعْتُ وَ اذا رَایتُ کرَمَک طَمِعْتُ‏. از علی بن الحسین است: خدای من، مولای من، آقای من! چشمم که به گناهان خودم می‏‌افتد، خوف و فزع و ترس مرا فرا می‌گیرد اما یک نظر که به تو می‌کنم، رحمت تو را که می‌بینم، رجا و امید در دل من پیدا می‌شود؛ من همیشه در میان خوف و رجا هستم، به یک چشم به خودم نگاه می‌کنم خوف مرا می‌گیرد، به چشم دیگر به تو نگاه می‌کنم رجا بر من غالب می‌شود. 📕آزادی معنوی ص۱۲۷ 🌹🌹🌹