🔺خنده گریه دار یا گریه خنده دار ؟! 🔺همگی تئاتر های دهه هفتاد آقا رشید را به خاطر دارند؛ برنامه جذاب و دلنشین که خانواده را دور هم جمع می کرد، با قهرمانی که با صداقت ، راستگوی و درستکاریش ما را به خنده وا می داشت. بله، همان آقا رشید کوتاه قد دوست داشتنی... 🔺خندیدن به تراژدی های جامعه و روابط انسانی همیشه در طراز پر بیننده ترین طیف های فیلم ها و آثار هنری بر روی پرده سینما رفته در سرتاسر جهان است؛ با این تفاوت که به طور مثال ، در فیلم پسر بچه چالی چاپلین مخاطب به کودک یتیم و فقیر نمی خندد و یا آرزوی آن را ندارد که به جای شهروندان بی دغدغه شهر «پسر بچه» باشد... 🔺ولی امروز شاهد فیلم های و آثاری هستیم که مخاطب را وادار می سازد به دروغ و دغل بخندند ، از زیر و رو کشیدن خوشش بیاید ، و رسیدن به مقصود از هر راهی جالب و جذاب بنظر برسد، و در این اثنا قصد دارد ، ابتدا ذائقه و سپس در عقاید او نفوذ نماید... 🔺ولی بازداشتن انسان از امیال فطری و انسانی غیر ممکن و کار عبسی است، و هنرمندان متعهد از دیر باز در پی فراهم آوردن اثر فاخر برای تغذیه سالم روح انسان هستند... 🔺مطالعه و فراهم نمودن بهجت و سرور کافی راهکار دغدغه مندان عرصه جهاد تبیین در این خصوص باید باشد، و پرهیز از دو قطبی سازی و طرد هر صدا مخالف و متفاوت و مطالبه گری سازنده در این عرصه برای بازآفرینی #امید در آثار هنری نیازمند کار پیگیر و با تخصص کافی است. امید که توجه نیروهای انقلاب به این عرصه بیش از پیش جلب شود