🏴 روزی پیامبر‹ص› نشسته بود، ناگاه حضرت حسن ‹ع› آمد و پيامبر خدا ‹ص› پس از ديدن او گريان شد، و به امام حسن ‹ع› فرمود: عزيزم! نزد من بيا ... و  فرمود: اين حسن پسر من، نور چشم من، روشنى قلب من، ميوه دل من، بزرگ جوانان، اهل بهشت، حجت خداست براى امت، امر او امر من، قول وى قول من می‌باشد. كسى كه تابع او گردد از من و كسى كه از فرمان او سرپيچ باشد از من نخواهد بود. (او) بوسيله زهر كشته خواهد شد. در همان موقع است كه ملائكه و آسمان هاى هفت‏گانه براى شهادت او گريان می‌شوند و هر چيز براى مظلوميت حسن ‹ع› گريه می‌كنند، حتى پرندگان هوا و ماهيان دريا. هر كسى براى حسنم گريه كند چشمش در آن روزى كه كليه چشم ها كور می‌شوند كور نخواهد شد. كسى كه براى او محزون گردد قلبش در آن روزى كه همه قلب‏ ها محزون می‌شوند محزون نخواهد شد. هر كسى حسنم را در بقيع زيارت كند قدم او در آن روزى كه قدم‏ها در صراط می‌لغزند لغزش نخواهد يافت. 📚 امالی صدوق، م۹۹، ح۲ 🏴 رحلت پیامبر اسلام حضرت محمد مصطفی(ص) و شهادت سبط‌اکبر ایشان حضرت امام حسن(ع) تسلیت باد.