#ویژنامه_سال_نابودی_اسرائیل_در_قرآن (بخش چهاردهم) ⭕️ استفاده از تعداد خاصی از کلمات در قرآن جای پای این فرمول مهم را به شکل دیگری در جای جای قرآن می‌توان پیدا کرد. وقتی خداوند: به تعداد روزهای 365 گانه سال کلمه یوم به تعداد شب های آن کلمه لیل به تعداد ماه های دوازده گانه سال کلمه شهر (ماه) به تعداد ساعات یک شبانه روز کلمه ساعت را به کار می‌برد. با این استفاده حساب شده از کلمات، دیگر شکی باقی نمی ماند که خداوند از به کار گیری عمدی کلمات به تعداد معین در پی تبیین و ترسیم یک نکته کلیدی است. ⁉️ پاسخ به يک پرسش سؤالی که دراینجا پیش می‌ آید این است که چرا خداوند مثلاً به تعداد ساعات یک شبانه روز کلمه ساعت را به کار برده است در حالیکه این مسئله نیاز به تأکید ندارد چون در تمام نقاط جهان ساعات یک شبانه روز را 24 می‌دانند ودر این امر نزاعی نیست؟ در ابتدای امر ممکن است تأکید بر این امور بدیهی بیهوده به نظر برسد. اما پاسخ این است که اگرخداوند به تعداد برخی از امور معلوم و آشکار مانند شب و روز و ماه و ساعت در قرآن کلمه به کار برده است می‌خواهد به ما بفهماند که این فرمول در مورد اموری که ما بر آن توافق نداریم یا بر ما معلوم نیست نیز به کار می‌رود. بدین معنا که اگر در قرآن بر 24 ساعت بودن شبانه روز تأکید می‌شود برای آن است که بفهماند در موارد دیگر هم اگر تعداد معینی کلمه به کار می‌برد برای تأکید بر مسئله ایست که که به‌اندازه همان مقدار ساعات شبانه روز قطعی است اما شما از آن آگاهی ندارید. یعنی اگر در قرآن تنها 12 بار کلمه امامت به کار رفته باشد حاکی از آن است که خداوند بعد از رحلت پیامبر تعداد 12 امام را به رسمیت می‌شناسد و لاغیر. یااگر در قرآن 12 بار از کلمه شیعه و مشتقات آن استفاده می‌شود دلیل بر این است که تنها شیعیان دوازده امامی بر حق‌اند.