نوحه امام صادق علیه السلام سر آسمانهای اعلا ، به زیر قدمهای صادق دل غصه دار محبین ، بسوزد ز غمهای صادق فدای امام غریبی ، که شد کشته ی زهر کینه ز داغ عزیز پیمبر ، شده محشری در مدینه بُوَد ذکر لبها ، چو حیدر چو زهرا در این سوگ عظمی ، واویلا واویلا واویلا واغربتا ز طاغوتیان زمانه ، چه ظم و ستم ها که دیده شبانه پیاده خدایا ، پی مرکبی می دویده قسم بر غم بی حد او ، غمش بر دل ما نشسته بمیرم بمیرم بمیرم ، که شد حُرمت او شکسته بمیرم که جانش ، شد از غصه بر لب بگرید بگرید ، به غمهای زینب واویلا واغربتا سلامم بر آن بانویی که ، به اشک و به قلب شکسته شده وارد شام و کوفه ، ولیکن به دستان بسته سر دلبرش روی نیزه ، به لبهای او ذکر یا رب زنان کف زنان گرد محمل ، وَ نامَحرمان دور زینب به نی قاری او ، بخواند چو قرآن شود ذکر لبهاش ، حسین جان حسین جان یا حسین یابن الزهرا موضوع: علیه السلام سبک: شاعر: