نوحه ۷ حضرت جوادالائمه علیه السلام شیعیان را نورعینی شمع جمع عالمینی ای گل باغ ولایت زیب شهر کاظمینی گل باغ ولا. نهم نور خدا امید ماسوا. جواد ابن الرضا جواد ابن الرضا(۴) تو ز نسل مصطفایی شیعیان را مقتدایی از تبار فاطمیون تو جواد ابن الرضایی گل پیغمبری تو نجل حیدری امید عالمین. رضا را کوثری جواد ابن الرضا نجل زهرا جان دینی شیعه را حبل المتینی درسخا و جود و رحمت دردو عالم بی قرینی جهانی بنده ات همه شرمنده ات سخا،جود و کرم بود زیبنده ات جواد ابن الرضا تو امام مهربانی شیعه را آرام جانی ای گل زهرای اطهر از درت ما را مرانی گدای روسیاه منم بر تو پناه به حق مادرت نما بر من نگاه جواد ابن الرضا همسر نامهربانت زدشرر بر جسم و جانت گوشه ی حجره ی بسته رفته از پیکر توانت ز زهر همسرت. تو افتادی ز پا به کنج حجره ات زدی تو دست و پا جواد ابن الرضا همسرت از تو گسسته قلب پاک تو شکسته تو درون حجره اما در به روی تو ببسته به پشت حجره ات کنیزان صف زدند بگفتا ام فضل. تمامی کف زدند جواد ابن الرضا از شرار زهر کینه ازنوا گشتی تو خاموش ازفراق وسوزداغت هادی دین شدسیه پوش امام و مقتدا شده جانت فدا زداغت کاظمین. شده چون کربلا جواد ابن الرضا بوده ای عمری به یاد کوچه ی تنگ مدینه سیلی و مسمار و سینه داغ زهرای حزینه به زخم مرتضی. بزد دشمن نمک میان کوچه زد. به زهرایش کتک جواد ابن الرضا #نوحه_حضرت_جواد_الائمه_علیه_السلام #مشهد_مقدس #رضا_یعقوبیان