🔍قرینه فکری-تاریخی ✂️احتمالات دیگر غیر از عمر و ابوبکر اصلا جا نداشت که کنایه ای آورده شوند ، نه توسط امام نه راویان و نه کتاب های متاخر 📐احتمالات دیگر: 💡یا اینست که حضرت امام حسین علیه السلام به قاتلین دور و بر خودشون اشاره کرده باشند.. 🔏که اینجا کنایه معنا ندارد ، جلوی روی طرف در میدان جنگ، که دیگر تقیه ای وجود ندارد تا کنایه بکار برود 💡یا اینست که حضرت علیه السلام به یزید و ابن زیاد مثلا اشاره کرده اند که دستور این جنگ را داده بودند.. 🔏که اینجا هم تقیه جا ندارد چون که حضرت صراحةً قبل از این جملات ، در هنگامی که لشگریانِ قسی القلبِ دشمن را موعظه می کردند به صراحت نام ابوسفیان جد یزید را می بردند (یا شیعة ابی سفیان) ای دنباله روان ابوسفیان ، در حالی که نزد بنی امیه ابوسفیان به مراتب بلند مرتبه تر و مقدس تر از یزید بوده 📌و اصلا معاویه و یزید و ابن زیاد جزو مقدسات اکثر اهل سنت نیستند که راویان یا ناشرین بخواهند نام آنها را سانسور کنند و تقیه کنند 📖همچنان که در روایاتی میبینیم که ✅نام خلفای سه گانه کنایةً برده می شود ولی وقتی به معاویه می رسد نام او صراحةً اورده می شود (فلان و فلان و فلان و معاویة) ✅یا مثلا در زیارت عاشوراء به نام یزید که می رسد صراحت را شاهد هستیم (اللهم العن یزید خامسا) 🔵پس احتمال کنایه و تقیه به وسیله (فلان و فلان) در مورد افراد دیگر منتفی بوده و قطعا مراد همان دو غاصب اولی و دومی هستند.. و الله العالم