وقتی کلنگ احداث یک کارخانه یا بزرگ راه زده میشود؛ دوربین و خبرنگار چهره های اتوکشیده را به تصویر میکشند. ماهها و شاید سالها کارگران و متخصصین و مهندسین در افتاب و گرما خون جگر خورده و عرق ریزان مهره ها را سرهم بسته تا یک پروژه بزرگ سربه فلک کشیده و خودنمایی کند! دوباره سروکله خبرنگار و دوربین پیداشده تا همان چهره های اتوکشیده را به تصویر بکشند! بعدها هم مدیرانی در اتاقهای شیشه ای نشسته و درامد حاصل از پروژه را شمارش میکنند! هیچکس لایه های پنهانی که شب و روز زحمت کشیدند تا کارخانه و بزرگراه به بهره برداری برسد را نمیبیند! اصلا لزومی هم به دیده شدن ندارند! انها سربازان جان فدای کشور بوده تا در دریا و صحرا ابادانی کشورشان را رقم بزنند! در عالم سیاست و دیپلماسی هم همین نوع برنامه ریزی دیده میشود! جنگ را یک عده سیاستمدار باعث گشته و سپس سربازان و فرماندهان میدان رزم را اداره میکنند. اخر خستگی از جنگ؛همان سیستمداران تصمیم میگیرند صلح کنند یا زمین و حیثیت یک ملت را ببخشند ! سرباز و رزمنده نظاره گر تمام این صحنه هاست. او دقیقا لبه تیز تصمیمات قرار گرفته و بخوبی از بحث هایی که پشت درهای بسته و سکرت گرفته شده؛اگاه است! اشتباه نکنید! سرباز را به جلسه نمیبرند! قرار گرفتن در محل اجرا باعث میشود تا نتیجه اطلاعات جلسه ژنرالها و دیپلماتها را حدس بزند! یک خبرنگار و تحلیل گر هم مشابه همان سربازی که در خط مقدم قرار میگیرد؛ نتایج تصمیمات پشت پرده را حدس زده و جهت اطلاع افکار عمومی نشر میدهد! این جماعت راهم به جلسات کذایی راه نداده و شم و زیرکی به کمکشان میایدتا یک حماسه و مقاله خلق کنند. انکه سینگال را میفرستدتا کاری شروع شود؛ انکه فرمان حرکت دستگاهها را به میدان سازندگی میفرستد. انکه فرمان را میگیرد و در مقام اجراست؛ و انکه خبر رسانی میکند همه در مجموعه نظام قرار میگیرندتا حرکت و جهتی به اقتدار و پیشرفت کشورشان بدهند! ما جدا نیستیم! بخشی از کاریم!! : ✅ #علی_سبحانی http://eitaa.com/joinchat/2467168277Caea84c1341