🔴توبه اختیاری، نه توبه اجباری ✍آن چيزي كه ركن و اساس را تشكيل مي‏دهد، و از كار بد و تصميم به ترك است، چيزي كه هست، ندامت و پشيماني از گناه‏ و تصميم به ترك گناه دو نوع است: يك نوع پشيمانيها و تصميمهاي كاذب‏ است كه هر آدم خطا كاري هنگامي كه با كيفر و چوب قانون مواجه مي‏گردد پشيمان مي‏شود و آرزو مي‏كند كه اي كاش آن عمل زشت را نكرده بود تا حالا اين كيفر را نمي‏چشيد. هر كسي كه كيفر را جلو چشم خود ببيند در آن حال كه‏ كيفر را مي‏بيند نمي‏تواند تصميم به گناه بگيرد. خود همان شخص گناهكار در حين ارتكاب گناه اگر چشمش به كيفر مي ‏افتاد و آن را حاضر و آماده مي‏ديد، از همان اول مرتكب گناه نمي‏شد. ديدن كيفر در جلو چشم و آنگاه ترك‏ گناه چيزي شبيه به اجبار و اضطرار و به منزله امري خارج از حد اختيار است. ترك گناه آنوقت توبه و تصميم و اختيار محسوب مي‏گردد كه آدمي‏ خود گناه را نقل و حاضر ببيند و كيفر گناه را نسيه و غايب بداند و آنگاه‏ به ملاحظه كيفر آينده و يا به خاطر اجر و ثواب آينده و يا به ملاحظه‏ احساس زشتي و پليدي كه در خود گناه مي‏كند از ارتكاب آن گناه منصرف‏ گردد . توبه حقيقي يعني انصراف جدي و بازگشت واقعي از گناه به سوي صلاح و ارشاد، و بديهي است كه اگر انصراف، جدي و واقعي باشد و معلول مشاهده‏ كيفر نقد و حاضر نباشد البته خداوند متعال به رحمت واسعه خود آن را مي‏پذيرد. 📚 ، شهید مطهری (ره) 🍃أللَّھُمَ عـجِـلْ لِوَلیِڪْ ألْفَرَج🍃 💠@baghiat_salehat_ghaem