فرمود: «بعد از فقدان رئیسی عزیز من دیدم خیلی از -تقریباً همه‌- روزنامه‌ها، همه‌ی مطبوعات، در فضای مجازی، اشخاص گوناگون از جریانهای [مختلف]، از خدمات او و تلاشهای شبانه‌روزی او حرف می‌زنند، از او تمجید می‌کنند، تعریف می‌کنند. دلم سوخت، دلم برای رئیسی سوخت.در زمان حیات او اینها یک کلمه حاضر نبودند از این حرفها را بگویند.» اینجای صحبت حضرت آقا جمعیت با تمام وجود فریاد مرگ بر منافق سر دادند. خیلی‌ها اشک و خیلی‌ها اندوهگین از غمی که در صدای حضرت آقا بود. آقا ادامه دادند: «در زمان حیات او این برجستگی‌ها را می‌دیدند اما کتمان می‌کردند. بلکه عکس آن را می‌گفتند، او را می‌آزردند. او البته غالباً جواب نمی‌داد اما گاهی پیش من می‌آمد و مقداری شکایت می‌کرد. خدای متعال درجات این مرد عزیز و مغتنم را عالی کند. همه‌ی کسانی که با او همراه بودند خداوند درجاتشان را عالی کند و به خانواده‌های آنها صبر عنایت کند.» ۱۴۰۳/۳/۱۴ @bahaneee