🔻 کیفیت ارتباط انسان با فضای اطرافش متفاوت است. گاهی یک شخص مؤمن، شروع به استفاده از زمان می‌کند و با خود می‌گوید: الان اول وقت است می‌خواهم نماز اول وقت بخوانم یا الان صبح جمعه است می‌خواهم فلان عمل را انجام دهم و از صبح جمعه، از شب جمعه، از وقت و بی‌وقت استفاده می‌کند و با زمان ارتباط ایجاد می‌کند. 🔸 اولش حرکت خیالی است منتها اگر روی خیال هم هست، از طرف من خیالی است؛ اما از طرف شارع مقدس که این دستورات را داده است، این‌ها قواعد دارد؛ 🔹 ولی ارتباط انسان هرچند در اول کار به صورت خیالی باشد، اما ارتباطش را با زمان تعریف می‌کند. بعد به حدی می‌رسد که یک مؤمن در فصلی، در زمان تأثیر می‌گذارد. 🔸 حالا فعلا این بحث فقط در مورد رابطه‌ با زمان است و الا در مورد مکان و امور دیگر هم مطرح است. شما نمونه‌هایش را در سیره اهل‌بیت (علیهم السلام ) می‌بینید. خود رسول خدا (صلی الله علیه و آله)، چقدر شب‌ها، وقت و بی وقت عبادت می‌کرد! یا حضرت ابراهیم، انبیاء، اولیاء، حضرات ائمه (علیهم السلام)؛ همه اهل ارتباط و استفاده از زمان بودند؛ 🔹 ولی جریان کربلا، تأثیرگذاری آقا سیدالشهداء در زمان است که تا قیامت برکات آن ادامه دارد. 🔸 در زمان‌های خاص ببینید مردم چه کار می‌کنند و چه بهره‌هایی می‌برند! چه عاشورایی دارند! بقیه‌اش هم همین‌جور است. در نیمۀ شعبان یک شکل دیگر آن است و نمونه ای از تأثیری است که اهل بیت علیهم السلام در زمان گذاشته اند. 🔹 این نمونه‌های عالی است، نمونه‌های پایین‌تر هم دارد. حیث انفعالی و اثر پذیری ما در مقابل زمان یک مسئله است و بعد ممکن است این جهت عوض بشود و به تاثیرگزاری در زمان منتهی شود. تازه بعد از عوض شدنش خیلی امور دیگر هم هست. ✳️ @bahjat_alabd