. 🔔 شمّه‌ای از اخلاق زیبا و کرامت‌گونهٔ میرزای شیرازی 🔹 «مرحوم سیّد حسن صدر در احوال مرحوم میرزای مجدّد نوشته‌اند: طریقهٔ ایشان در تقسیم حقوق و وجوه به وصف نمی‌آید. پس اگر به دست خود می‌داد، با کمال ادب و احترام و نهایت شکستگی و پنهانی می‌داد. و آن‌کس که پول می‌گرفت نهایت از ایشان ممنون می‌شد، هرچند کم بود. 🔸 و پول را در پاکت و پا بسته‌ای می‌گذارد و این طريقهٔ او با متعارف مردم بود، چه رسد به محترمين! و چه‌بسا با کسی گفتگو می‌نمود و در جیب او پول می‌گذارد و آن طرف ملتفت نمی‌شد. و اگر به‌وسیلهٔ نوکرها پول می‌فرستاد، می‌فرمود: به او بگو امانتی در نزد ما داشتید و در جایی بده که کسی ملتفت نشود. 🔹 و در تمام شهرستان[ها] از تجّار، وكلایی داشتند و از آن‌ها می‌خواستند که نام فقهای آن بلاد را بفرستند و ایشان معیّن می‌نمود که چه مقدار به هریک از ایشان بپردازند. و مستحقّین از شهرهای ایران را از نظر دور نمی‌داشت و می‌فرمود: از انصاف دور است وجوه آن شهرها نزد ما فرستاده شود و مستحقّین بی‌بهره بمانند. 📗 [ الفوائد الرضویّة ، جزء ۲ ، صفحه ۷۶۵ ] . 🔸 تو خود حدیث مفصّل بخوان از این مجمل! مرحوم آقا میرزا فخرالدّين سيّدی که از آقایان بسیار محترم شهر قم بودند و از قرار مسموع، ایشان بر جنازهٔ مرحوم حاج شیخ عبدالکریم نماز خواندند، از مرحوم حاج میرزا حسن آشتیانی نقل نمودند که: 🔹 پس از فوت مرحوم شیخ انصاری، علویّه‌ای که از طرف مرحوم شیخ به او مساعدت و کمک می‌شد، نزد من آمد که: چه کنم؟ او را نزد آقای سیّد حسین ترک روانه نمودم. رفت، و آمد با یک دنیا غصّه و آه و ناله و آرزوی مرگ! و در عین حال یک لیره به او داده بود! 🔸 دفعهٔ دیگر، او را نزد میرزای شیرازی روانه کردم، چون برگشت بسیار ممنون و دعاگوی ایشان بود. جناب میرزا به سخنان علویّه گوش داده و از حال او متأثّر شده و یک دو قرانی به او مرحمت فرموده و از اندرون یک بادیهٔ مس آوردند و به او دادند و فرمودند: علويّه! شاید این دفعه که آمديد، توانایی بیشتری داشته باشم!». 📚 افکار و آمال ، صفحه ۱۹۵ - ۱۹۶ . ✳️ @bahjat_alabd