3️⃣🇵🇸🇵🇸🇵🇸قدس در مسیر آزادی 🇵🇸🇵🇸🇵🇸🇵🇸 «آرمان فراموش¬نشدنی رهاسازی قدس با نگاهی به تاریخچه و تحولات کنونی فلسطین» 4- پیمان کمپ دیوید2: کمپ دیوید 2 براساس این مسائل شکل گرفت: بحث بر سر حدود حکومت فلسطین، مالکیت بیت¬المقدس، بازگشت آوارگان فلسطینی، شهرک¬های یهودی¬نشین و تقسیم آب در کنار موضوع اصلی یعنی؛ امنیت. 5- طرح صلح عربی: طرح صلح عربی که در سال 2002 م مطرح شد، خواستار تشکیل دو کشور بر اساس عقب¬نشینی رژیم صهیونیستی به خطوط آتش بس سال 1967 و قرار گرفتن بیت¬المقدس شرقی به عنوان پایتخت فلسطین در ازای برقراری روابط عادی در چارچوب صلح جامع با رژیم صهیونیستی بود. این طرح همچنین خواستار دستیابی به راه¬حلی عادلانه برای مشکل آوارگان فلسطینی است؛ راه¬حلی که باید بر اساس قطعنامه 194(این قطعنامه مربوط بر حق بازگشت آوارگان فلسطینی، غیرقانونی بودن شهرک‌سازی و ضرورت توقف فوری آن تاکید دارد.) می¬بود. در مقابل اعراب هم روابط دیپلماتیک خود را با این رژیم از سر گرفته و آن را به رسمیت می‌شناسند. رژیم صهیونیستی اگرچه ابتدا با این طرح مخالفت کرد، اما در سال 2007 شیمون پرز رییس¬جمهور وقت رژیم صهیونیستی با این طرح موافقت کرد. لازم به ذکر است که مدعی اصلی طرح صلح عربی، عربستان بود. 6- طرح نقشه راه: این طرح در زمان ریاست جمهوری جورج بوش، در سال 2002 میلادی مطرح شد و علناً تا سال 2005 صورتی عملی به خود نگرفت. این طرح برخلاف طرح¬های قبلی، براساس یک کمیته چهارجانبه متشکل از اتحاديه اروپا، سازمان ملل، آمريكا و روسيه بود و دلیل اصلی برای انتخاب این کمیته چهارجانبه، ضمانت طرح و نقش این کشورها در تصمیم¬گیری¬های مهم در سازمان ملل و شورای امنیت بود. در طرح نقشه راه سه مرحله مطرح شده بود: اول؛ توقف تروریسم و خشونت؛ دوم؛ تشکیل کشور مستقل فلسطینی با مرز موقت و در صورت مساعد بودن شرایط توسط کمیته چهارجانبه(آمریکا، اتحادیه اروپا، سازمان ملل و ورسیه) تا سال 2003 کشور مستقل فلسطینی تشکیل شود؛ سوم؛ تشکیل کشور فلسطین با مرز نهایی. اما آنچه باید در رابطه با طرح نقشه راه مطرح کرد سناریوی خطرناکی بود که آمریکا قصد داشت با موفقیت در آن، به سایر برنامه¬های خود در منطقه برسد. اصولاً نقشه راه را باید جزیی از طرح صلح خاورمیانه آمریکا ازجمله طرح خاورمیانه بزرگ دانست. هدف طرح خاورمیانه بزرگ، تقسیم منطقه خاورمیانه به کشورهایی متعدد بر اساس اقلیت‌ها و طوایف موجود در آن است که اوّلین رهاورد این سیاست، ایجاد نزاع بی‌پایان منطقه‌ای است. براساس این طرح، ابتدا مسأله صلح فلسطین باید به نتیجه خاصی می¬رسید و سپس در سال 2006م با حمله رژیم صهیونیستی به حزب¬الله، حلقه بعدی این طرح تکمیل می¬شد. این طرح با شکست مذاکرات در سال 2005 و همچنین شکست رژیم صهیونیستی در جنگ 33 روزه ناکام ماند. 7- معامله قرن: معامله قرن که از آن به عنوان سایکس- پیکوی جدید در منطقه یاد می¬شود، در چارچوب طرح-های سازش مطرح می¬شود. این طرح به گونه¬ای طراحی شده که محدوده¬های مرزی کشورهای منطقه دوباره دست خوش تغییر شود. این همان مسأله¬ای است که آمریکایی¬ها از سال 2003 به بعد و با اجرای طرح¬های مختلف همچون خاورمیانه بزرگ به دنبال آن بوده¬اند. معامله قرن دو پیش¬فرض و دو بخش مجزا از یکدیگر دارد. پیش¬فرض¬های آن به رسمیت شناخته شدن بیت¬المقدس به عنوان پایتخت رژیم صهیونیستی و الحاق جولان به این رژیم است. گام¬های اجرایی آن نیز در دو بخش طرح¬ریزی شده است: بخش اول مباحث اقتصادی و تجاری و بخش دوم مربوط به مسایل سرزمینی است. در رابطه با موضوع اول، جرقه اقتصادی آن با نشست منامه و با سناریوی "رفاه مطلق" برای فلسطینیان آغاز شد. در این مرحله، آمریکا با همراهی کشورهای عربی و همچنین رژیم صهیونیستی طرح "زمین در برابر پول" را مطرح کردند. همچنین در این نشست مسایلی همچون ایجاد شهرک¬های صنعتی و ایجاد شغل و امکانات مناسب برای فلسطینی¬ها وعده داده شد که از طریق سناریوی "تطمیع" بتوانند فلسطینیان را برای پذیرش بخش اول معامله قرن متقاعد کنند. بخش اقتصادی با همراهی و کمک¬های مالی کشورهای عربی همچون عربستان حمایت شد که عملاً طرح مزبور ناکام ماند. دلیل آن نیز عدم¬پذیرش گروه¬های فلسطینی و مخالفت برخی کشورهای اسلامی با آن بود.