درصد مستاجر به مالک، قاعده تعارف و آمار آسیبهای اجتماعی:
نمودار فوق نشان می دهد که نسبت مستاجر به مالک در مناطق شهری در ایران طی سالهای اخیر به طور دائم در حال افزایش بوده است. البته این آمار، مربوط به کل کشور است و آمار کلانشهرها متفاوت است (مثلا اکنون در تهران، بیش از ۵۰ درصد خانواده ها مستاجر هستند).
تداوم این روند، می تواند پایداری اجتماعی را در محلات شهری به شدت کاهش دهد. زیرا خانواده هایی که مستاجر هستند غالبا بعد از یکی دو سال مجبور به جابجایی محل سکونت خود می شوند و این جابجایی مداوم سبب میشود روابط همسایگی در محلات به علت عدم تداوم زمانی، به عمق لازم نرسد؛ بگذریم که این جابجایی های مستمر، حتی خود مفهوم محله را نیز با چالش مواجه کرده است.
لذا شناخت عمیق بین همسایه ها شکل نمی گیرد که نتیجه آن، کاهش پایداری اجتماعی و بالتبع، افزایش آمار آسیبهای اجتماعی و نرخ نزاع و ... در محلات است.
وَجَعَلْنَاكُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا: ما شما را گروه گروه قرار دادیم تا همدیگر را بشناسید (حجرات/۱۳).
واژه "لِتَعَارَفُوا" در آیه فوق، بیانگر یکی از اصول مهم شهر اسلامی تحت عنوان "تعارف" به معنای شناخت است. یعنی بایستی شهر به نحوی مدیریت شود که امکان شناخت حداکثری بین ساکنان محلات به وجود آید.
اما افزایش آمار مستاجران سبب سکونتهای کوتاه مدت بخش زیادی از خانواده ها و در نتیجه، عدم شکل گیری روابط عمیق همسایگی و کاهش تعارف/شناخت همسایگان از یکدیگر میشود. یکی از دلایل افزایش آمار آسیبهای اجتماعی در شهرهای معاصر در مقایسه با شهرهای سنتی همین موضوع است.
@baladetayyeb