.
تفاوت فقیر سنتی و فقیر مدرن
✍ نگارنده: احمد لطفی
باتوجه به این که فقر در جوامع به عواملی چند مانند، خشکسالی، تورم، مالیات زیاد، بیکاری، ناتوانی در بازار یابی، قدرت زبان بازی دلالان، ناتوانی در مدیریت، جنگ افروزی، نابودی زیر ساختها، اختلاس و سوء استفاده از بیت المال، و ... همه قشر متوسط را به سمت فقری غیر تحمل سوق می دهد.
اگر به سخنان و نوشته های برخی از مردم و کارشناسان در فضای مجازی دقت کنیم. برخی خانواده ها از جمله کارگرها، و بازنشسته ها زیرخط فقر هستند. شوربختانه برخی استان‌ها از جمله استانهای ایلام و سیستان و بلوچستان دارای سوء تغذیه هستند. و مواد غذایی آنها اولا" استاندارد لازم را ندارد، در ثانی قدرت خرید مردم، برای خریدن برخی اقلام مفید غذایی مانند گوشت، و... که برای بدن ضروری هستند ، را نمیتوانند بخرند. به نظر نگارنده، اگر بیکاری و شکاف طبقاتی و فقر مزمن ادامه پیدا کند، شوربختانه ما به فقر دوران قاجاریه سقوط می کنیم. و صد البته ، فقیری مدرن تحملش سخت تر از فقیری سنتی است. اگر آن زمان نان گندم و جو بسیار کم بود. مردم هر آبادی به داد همدیگر می رسیدند. جوان‌ها بلوط و هیزم برای همه آبادی یا محله هامی آوردند. اگر فردی گوسفندی قربانی می کرد سهم همسایه محفوظ بود. در مورد ماست و دوغ و کره و پشم هم قشر فقیر متوسط، به قشر فقیرِ فقیر یا فقیر پائین کمک می کرد. البته در دوران قاجار بهداشت و مداوا در حد صفر بود. مردم برمبنای دانایان سنتی و افراد با تجربه تلاشی برای درمان و رفع بیماری‌ها اقدام می کردند. اما بیشتر مریضها و حادثه دیدگان در اثر عدم بهداشت و کمبود دوا و درمان می مُردند. اما فقیرهای دوران مدرن، برعکس فقرای دوران سنتی، بر اثر داشتن روحیه ی فرد گرایی از کمک به همنوعان دریغ می کنند. و همین روحیه فرد گرایی در این شرایط از زمان نگران کننده است، زیرا
نظام قبیله ای و طایفه ای تقریبا" از بین رفته است، اگر فردی گرفتار شود، و یا نیازی داشته باشد. کسی را به آن صورت نمی یابد، که کمکش کنند. چون در این شرایط، فرد خود قبیله است، و اکثر مشکلات را باید خودش رفع و رجوع نماید.
در گذشته مردم با وجود فقیری حادّ ، ولی همان مردم حداقل هایشان را روی هم می گذاشتند. و با بذل عواطفشان تداوم زندگی را تا حدودی ممکن می ساخت.
اما الان انسان احساس تنهایی و بی ریشگی می کند. انسان امروز با مشکلاتی مثل فقر و بیکاری دچار می شود. گاه بر اثر ناتوانی در اداره ی خانواده، خودش و یا جمع خانواده را با هم می کُشد.
به عبارتی دیگر آستانه ی تحمل پائین آمده و خشونت با خود و دیگران هر دو در جامعه افزایش یافته است. بنابراین تفاوت عمده ی فقرسنتی با فقر مدرن در میزان همبستگی و چسبندگی و غمخواری افراد با همدیگر است. یعنی هرچه افراد یک جامعه دارای ارتباط حسنه و نیکو باشند، تحمل مشکلات برایشان آسان‌تر است. اما زمانیکه همبستگی و غمخواری اعضای جامعه نسبت به همدیگر کاهش یابد. آسیب‌های رفتاری و اجتماعی افزایش می یابد
#تازه‌ترین_و_تحلیلی‌ترین_ #اخبار #لرستان_در_بلوطستان
🅱 eitaa.com/joinchat/135528452C8840727e87