. نقش زبان در انتقال فرهنگ ✍نویسنده : احمد لطفی زبان، وسیله ای ارتباطی است، که اشخاص به وسیله ی آن احساس خود را از آنچه که دیده ، و یا آموخته اند ، را به دیگران ابراز و انتقال می نمایند. به عبارتی دیگر زبان وسیله ای می باشد، که از طریق آن مردم با همدیگر ارتباط و تعامل پیدا می کنند. زبان یکی از ارکان هویت، می باشد. "ریتا مای براون" زبان را نقشه ی راه یک فرهنگ اعلام می کند. در کشور ما زبان هخامنشیان را فرس قدیم می گویند. آقای بلوک باشی مردم شناس معروف، زبان لکی را فرس قدیم می داند. زبان دوران اشکانی و ساسانی را فرس میانه ویا زبان پهلوی می گفتند. و لی از دوران یزدگرد سوم به بعد که فرزندانش در مرو و طخارستان حکومتی تشکیل می دهند، زبان فارسی دری( زبان درباری) شکل می گیرد، یعنی در دربار با این زبان صحبت می کردند. زبان دری در ترکمنستان فعلی و مرو و خراسان بزرگ و سیستان ، روانی چشمگیر داشته است. یعقوب لیث یا ماهک زبان دری را در مقابل زبان عربی تقویت نمود. زبان در حقیقت بیان مکنونات درونی است، وقتی افراد با زبانیِ مشترک با یکدیگر سخن می گویند در واقع با گفتگو، و رد و بدل تجاربشان، موجب افزایش سطح دانش و دانایی خویش را فراهم می نمایند. دامنه ی لغات خود را گسترش می نمایند. به نظر می آید ، زبان عامل گسترش فرهنگ در هر جامعه می باشد. استمرار و تغییراتی که زبان، در طول زمان پیدا می کند، رشد و پیشرفت فرهنگ جامعه رافراهم می کند. شرط اساسی رشد و گسترش زبان و فرهنگ هر جامعه، استمرار و تکلم آن زبان و ارتباط با سایر جوامع است تا دامنه ی لغات و تجارب فرهنگی سایر جوامع را با محیط زندگی خویش بومی نماید. زبان های قوی قادر به نامگذاری وسایل جدید با فرهنگ و زبان خویش هستند. بطور مثال لکهای اصیل به مداد تراش می‌گویند " توکراکر" نگارنده بیست سال پیش از فرد میان سالی از دهستان عباس آباد شهرستان دره شهر این لغت را شنیدم. اگر شولها و کولکوندها را از زاگروس میانی و گسترش آنها به طرف استانهای جنوبی وشیراز ( فارس) بدانیم، باید طوایف دره شوری و کولیوندها را جوری دیگر بررسی کرد. . چنانچه قدمت آنها به دوران ایلامی ها و هخامنشی ها برسد، شاید شولی ها دره شوری، و کولکوندها. و کاسی‌ها و بعد گوتی ها و مادها را در سرزمینی مشخص با زبانی مشترکتصور نمود، هرچند زبان آنها براثر روابط با جوامع دیگر تغییرات جزئی پیدا کرده اند. ولی اساس آنها از یک ریشه ی تاریخی کهن یعنی شیرزی، نوح آوندی، مادیشتی، مادیانرودی، کویشتی، الیشتری، سیمری . سومری، ایلامی، و اکباتان و تاتی، مازنی، هگمتانه ای، و هخامنشی نامید.( البته الله اعلم بالصواب) عرایض نگارنده در حد طرح یک مساله است، که محققان در رد و یا صحت آن می توانند دلایلی چند ارائه نمایند. در هر صورت زبان و فرهنگ، شاخص و بیانگر هویت هر جامعه به حساب می آیند. #تازه‌ترین_و_تحلیلی‌ترین_ #اخبار #لرستان_در_بلوطستان 🅱 eitaa.com/joinchat/135528452C8840727e87