🔹چرا اضطراب در کودکان و نوجوانان رو به افزایشه؟
۱. اونا احساس می‌کنن روی زندگی و محیط اطرافشون کنترلی ندارن.
پدر و مادرهای جدید تقریبا تمام تصمیمات رو برای زندگی بچه‌ها می‌گیرن و بچه‌خا فرصتی برای اینکه درمورد زندگی خودشون نظری بدن یا تصمیمی بگیرن ندارن. شاید فکر کنید که والدین امروزی که بیشتر به بچه‌ها حق انتخاب می‌دن ولی اینطوری نیست. پدر و مادرهای الان خیلی بیشتر از نسل‌های قبل نگران همه‌چیز بچه‌ها هستن. بچه‌های نسل‌های قبل شاید احساس رها‌شدگی داشتن ولی بچه‌های جدید احساس عدم کنترل دارن.
۲. عشق شرطی.
وقتی ما به بچه مون اینطور القا می‌کنیم که اگه مرتب باشی، خونه رو بهم نریزی، خوب غذا بخوری، درست رفتار کنی و .... دوستت دارم، داریم به شدت بهش اضطراب وارد می‌کنیم چون خیلی از کارهای بچه‌ها روند طبیعی رشده نه شیطونی و فضولی و دشمنی با ما.
۳.استفاده بی‌رویه از گوشی و تلویزیون.
آمار می‌گه بچه‌ها به طور میانگین روزانه ۷،۸ ساعت در معرض گوشی یا تلویزیون یا تبلت هستن. به غیر از مضراتی که همیشه برای در معرض این صفحات قرار گرفتن گفته شده، متخصصان بیشتر نگران اینن که این زمان جایگزین چه چیزهایی شده: زمانی که صرف تعاملات رو در رو با دوستان و خانواده می‌شد، بازی و تحرک.
بازی و تحرک سیستم عصبی مرکزی رو تنظیم می‌کنن و ارتباط با بقیه، قسمت‌های عاطفی مغز رو تنظیم می‌کنن. در غیاب اینها، اضطراب افزایش زیادی پیدا می‌کنه.
۴.قطع ارتباط با طبیعت.
بچه‌ها احتیاج دارن هر روز زمانی رو در طبیعت و بیرون از خونه بگذرونن ولی چیزی که آمار نشون می‌ده اینه که به طور متوسط روزی یک ساعت بیرون از خونه هستن.
ما طوری برنامه‌ریزی شدیم که با طبیعت تنظیم می‌شیم.
بچه‌ها برای رشد سیستم عصبی، انتقال‌دهنده‌های عصبی و تنظیم خواب به بیرون رفتن از خونه احتیاج دارن.
۵. برنامه‌ریزی فشرده.
بچه‌های امروزی انقدر برنامه‌های فشرده‌ای دارن که برعکس نسل‌های قبل زمان کمی برای اینکه فقط با خانواده باشن یا اصلا هیچ کاری نکنن دارن.
این احساس فشرده بودن برنامه‌ها و نیاز به عجله برای همه‌چیز باعث میشه بچه‌ها اضطراب زیادی رو تحمل کنن.
👈زندگی یه مسابقه نیست. زندگی مثل کوهنوردیه، باید از مسیر هم لذت برد وگرنه فقط به قله رسیدن فایده‌ای نداره.
با ماشینی‌کردن زندگی بچه هامون آرامش رو ازشون نگیریم.
✍ گروه #روان‌شناسی محیا
🆔 @mahya_family