به اوقات پایانی سفر که نزدیک میشوی، دلت غصه دار تر میشود...حسِ از دست دادن این همه لذت ،حسِ فراق از پدر،حسِ دوباره غرق شدن در روزمرگی های بیهوده و بی انتها.... تمامِ خودم، زندگی ام، همسرم، فرزندانم.... همه چیز و همه کَسَم را به شما می‌سپارم آقای عزیزم. چه خوب که عمر و مالم در راه زیارت شما صرف شود