🍃🌹پسرک فلافل فروش🌹🍃 🔻قسمت سی و هفتم 💟هادي هر جا ميرفت براي هيئت امام حسين هزينه مي كرد. ✳ درباره ي هيئت رهروان شهدا كه نوجوانان مسجد بودند نيز هميشه جزءبانيان هزينه هاي هيئت بود. 🔶زماني که هادي ساکن نجف بود، هر شب جمعه به کربلا مي رفت. 🔲در مدت حضور در کربلا ازدوستانش جدا مي شد و خلوت عجيبي با مولای خود داشت. 🔗خوب به ياد دارم که هادي از ميان همه ي شهداي كربلا به يك شهيد علاقه ي ويژه داشت. 🔵بعضي وقتها خودش را مثل آن شهيد مي دانست و جمله ي آن شهيد را تكرار مي كرد. 🌀هادي می گفت: من عاشق و غلام آقا ابا عبدالله هستم. چون در روز عاشورا به آقا حرفهايي زد كه حرف دل من به مولا است. 🌐او از سياه بودن و بدبو بودن خودش حرف زد و اينكه لياقت نداردكه خونش در رديف خون پاكان قرار گيرد. 🍀من هم همين گونه ام. نه آدم درستي هستم. نه... ⭕در اين آخرين سفر هادي مطلبي را براي من گفت كه خيلي عجيب بود! 🔘هادي مي گفت: يك بار در نجف تصميم گرفتم كه سه روز آب و غذا كمتر بخورم يا اصلا نخورم تا ببينم مولای ما امام حسين در روز عاشورا چه حالي داشت. ✴اين كار را شروع كردم. روز سوم حال و روز من خيلي خراب شد. وقتي خواستم از خانه بيرون بيايم ديدم چشمانم سياهي مي رود. 🔷من همه جا را مثل دود مي ديدم. آنقدر حال من بد شد كه نمي توانستم روي پاي خودم بايستم. 🔲از آن روز بيشتر از قبل مفهوم كربلا و تشنگي و امام حسين را مي فهمم. 📚برگرفته از کتاب شهید هادی ذوالفقاری #پسرک_فلافل_فروش #قسمت_سی_و_هفتم ۳۷