بسْم اللّٰه الرَّحْمٰن الرَّحیم #تفسیر_قرآن_جلسه_۱۰ نام سوره: توبه شماره آیه:《۱۰》 #آیه: لَا يَرْقُبُونَ فِي مُؤْمِنٍ إِلًّا وَ لَا ذِمَّةً ۚ وَ أُولَٰئِكَ هُمُ الْمُعْتَدُونَ #ترجمه: (این روش آنهاست که) درباره هیچ فرد با ایمانى رعایت خویشاوندى و پیمان را نمى کنند. و آنها همان تجاوزکارانند! #تفسیر_آیه در آخرین آیه مورد بحث، بار دیگر گفتار سابق را تأکید مى کند که: این مشرکان اگر دستشان برسد، درباره هیچ فرد با ایمانى کمترین ملاحظه خویشاوندى و عهد و پیمان را نخواهند کرد (لا یَرْقُبُونَ فی مُؤْمِن إِلاًّ وَ لا ذِمَّةً). چرا که اینها اصولاً مردمى تجاوزکارند (وَ أُولئِکَ هُمُ الْمُعْتَدُونَ). نه تنها درباره شما، در مورد هر کس که توانائى داشته باشند دست به تجاوز مى زنند. گر چه مضمون آیه فوق، بحثى را که در آیات گذشته آمده تأکید مى کند، ولى تفاوت و اضافه اى نسبت به آن دارد، و آن این که در آیات گذشته سخن از یاران پیامبر(صلى الله علیه وآله) و مسلمانانى بود که در گرد او بودند. ولى در این آیه سخن از هر فرد با ایمانى است، یعنى شما در نظر آنها خصوصیتى ندارید، بلکه هر کس که مؤمن باشد و پیرو آئین توحید، اینها با او سر دشمنى دارند، و ملاحظه هیچ چیز را نمى کنند، پس اینها در واقع دشمن ایمان و حقند. این نظیر همان چیزى است که قرآن درباره بعضى اقوام پیشین مى گوید: وَ ما نَقَمُوا مِنْهُمْ اِلاّ أَنْ یُؤْمِنُوا بِاللّهِ الْعَزِیْزِ الْحَمِیْدِ: آنها تنها به خاطر این مؤمنان را تحت شکنجه قرار مى دادند که به خداوند عزیز و حمید ایمان داشتند. ✍تهیه و تنظیم : عاشوری