تفسیر قرآن کریم قسمت ۲ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ به نام خداوند رحمتگر مهربان سوره الفاتحه آیه 1 نکته ها: در میان اقوام و ملل مختلف، رسم است که کارهای مهم و با ارزش را به نام بزرگی از بزرگان خویش که مورد احترام و علاقه ی آنهاست، شروع میکنند تا آن کار میمون و مبارک گردد و به انجام رسد. البتّه آنان بر اساس اعتقادات صحیح یا فاسد خویش عمل میکنند. گاهی به نام بتها وطاغوتها وگاهی با نام خدا و به دست اولیای خدا، کار را شروع میکنند. چنانکه در جنگ خندق، اوّلین کلنگ را رسول خداصلی الله علیه وآله بر زمین زد.(7) بسم اللَّه الرّحمن الرّحیم سر آغاز کتاب الهی است بسم اللَّه نه تنها در ابتدای قرآن، بلکه در آغاز تمام کتابهای آسمانی بوده است در سر لوحه ی کار و عمل همه ی انبیا بسم اللَّه قرار داشت وقتی کشتی حضرت نوح در میان امواج طوفان به راه افتاد، نوح علیه السلام به یاران خود گفت: سوار شوید که بسم اللَّه مجراها و مرساها(8) یعنی حرکت و توقّف این کشتی با نام خداست حضرت سلیمان علیه السلام نیز وقتی ملکه سبا را به ایمان فراخواند، دعوتنامه خود را با جملهی بسم اللَّه الرّحمن الرّحیم(9) آغاز نمود. حضرت علی علیه السلام فرمود: بسم اللَّه، مایه برکت کارها و ترک آن موجب نافرجامی است همچنین آن حضرت به شخصی که جمله ی بسم اللَّه را مینوشت، فرمود: جَوِّدها آنرا نیکو بنویس(10) بر زبان آوردن بسم اللَّه در شروع هر کاری سفارش شده است؛ در خوردن و خوابیدن ونوشتن، سوارشدن بر مرکب ومسافرت وبسیاری کارهای دیگر. حتّی اگر حیوانی بدون نام خدا ذبح شود، مصرف گوشت آن حرام است و این رمز آن است که خوراک انسانهای هدفدار و موحّد نیز باید جهت الهی داشته باشد. در حدیث میخوانیم: بسم اللَّه را فراموش نکن، حتّی در نوشتن یک بیت شعر. و روایاتی در پاداش کسی که اوّلین بار بسم اللَّه را به کودک یاد بدهد، وارد شده است(11)