#مبانی_نقد_انیمیشن یکی از مبانی نقد انیمیشن داشتن «تفکر انتقادی» است. یعنی خودمون و بچه هامون یاد بگیریم که نسبت به هر کالای فرهنگی مخصوصا انیمیشن، نگاه نقادانه داشته باشیم. برای اینکه این اتفاق در ما بیفته، لازمه که در گام اول، نگاه صرفا خوشبینانه را بگذاریم کنار و قدری با دیده شک و تردید به انیمیشن بنگریم! این طوری کم کم سوالاتی در ذهنمون بوجود میاد و دیگه در برابر رسانه و کارتون، منفعل نیستیم. مدام از خودمون می پرسیم چرا اینجا این حرف رو زد؟ چرا موسیقی تند شد؟ چرا رنگ‌های بکار رفته شده سرد و بی روحه؟ و... به قول شهید مطهری، شک مقدمه یقین است. این ایجاد شک و تردید باعث میشه سوالاتی در ذهن ما بوجود بیاد، که حالا باید بریم سراغ جوابش... گام بعدی در تفکر انتقادی، مطالعه و کسب اطلاعات کاربردی است. یعنی برای اینکه بتونیم به این سوالات پاسخ بدیم، نیاز داریم به اطلاعات، آگاهی و علم. علم چطور حاصل میشه؟ با مطالعه و تفکر. از همین جاست که شما کشیده میشید به سمت تحلیل فیلمنامه، تحلیل شخصیت‌ها و تحلیل رنگ و نور و موسیقی. به همین منظور باید روانشناسی رنگ بخونید، باید روانشناسی موسیقی کار کنید، باید درباره هویت بصری مطالعه کنید، باید با ساختار داستان نویسی و فیلمنامه آشنا بشید. راستی می‌دونستید شروع تفکر انتقادی در انسان از چه سنی هست؟ از هفت سال دوم زندگی یعنی از ۷ تا ۱۴ سالگی. بنابراین میتونید یه مواجهه فعال با بچه‌های در این سن و سال داشته باشید یعنی بنشیند با اونها انیمیشن رو تماشا کنید و لابلاش آروم آروم سوالات رو بپرسید و ذهنش رو دچار ابهام و تردد کنیدتا منفعل نباشن... @banoye_tar