این افراد از نظر عارفان، احمق هستند اگر یادتان باشد، در اوصاف اهل دنیا [این عبارت را داشت] که: «وَهُمْ عِنْدَ أَنْفُسِهِمْ‏ عُقَلَاءُ وَعِنْدَ الْعَارِفِينَ حُمَقَاءُ» ( بحار الأنوار، جلد۷۴، ص: ۲۸) اهل دنیا خودشان را خیلی عاقل و چیز فهم حساب می کنند [اما از نظر عارفان، احمق هستند]. حالا یعنی چه که اهل دنیا حماقتشان زیاد است؟! برعکس اهل آخرت که عاقل هستند و حماقتی در آن ها نیست و اگر هم پیدا شود خیلی کم است. حماقت این است که آدم راهی را انتخاب کند، کاری را انجام دهد، که نهایتا به ضررش تمام می شود، ولو خودش متوجه نیست، خیال می کند خیلی خدمت می کند. خب حالا [چرا] اهل دنیا حماقتشان زیاد است؟ مگر این اهل دنیا نیستند که این علوم، اختراعات، اکتشافات و ... را درست کرده اند و در اختیار دیگران گذاشته اند؟! کجای این حماقت است؟! بله اگر رفتار اهل دنیا را [با سنجه پیشرفت دنیایی] بسنجیم، نتیجه اش همین است که حماقتی مشاهده نمی کنیم، اما ظاهرا آن کسی که می گوید اهل دنیا احمق هستند دیدگاه دیگری دارد. همه ما خوشی می خواهیم و این فطری است و هیچ آدمیزادی نیست که خوشی نخواهد؛ فطری انسان است که خوشی می خواهد. در خوشی ها هم می خواهد آن خوشی که گواراتر (با لذت بیشتر) و طولانی تر هست به او به دست بیاورد، به همین خاطر می خواهیم عمر طولانی داشته باشیم. چقدر کسانی هستند که اواخر عمرشان پول زیادی خرج می کنند برای این که شش ماه یا یک سال بر عمرشان افزوده شود. اگر می شد صد سال را تبدیل به هزار سال کنند که [خیلی برایشان ارزشمند بود.] این فطری است. هر کاری برای تامین این نیاز فطری عاقلانه است. اما اهل دنیا می آیند یک خوشی صد ساله را بر خوشی صدها هزار ساله(بی نهایت) ترجیح می دهند. چطور اهل دنیا حاضرند از آخرت صرف نظر کنند و خوشی دنیا را بگیرند؟ این حماقت نیست؟ «الَّذِينَ يسْتَحِبُّونَ الْحَياةَ الدُّنْيا عَلَى الآخِرَةِ» (ابراهيم، ۳) ترجیح می دهند زندگی دنیا، [با خودشان می گویند؟ «این دنیا] را خوش باشند حالا آخرت اگر بود بود، نبود نبود، یک طوری می شود بالاخره.» حماقت نیست؟ روی چه منطقی؟ قرآن می فرماید: «بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَياةَ الدُّنْيا * وَالْآخِرَةُ خَيرٌ وَأَبْقَى؛ (شما به سراغ آن فلاح نمی روید) بلکه شما زندگی دنیا را ترجیح می دهید* در حالی که آخرت بهتر و پایدارتر است.»(اعلی، ۱۶-۱۷) هم لذتش بیشتر است هم پایدار تر است. پس چرا آن را انتخاب نمی کنیم؟ حماقت است دیگر!