خسته از دنیا و روزمرّگیهایش...
دلتنگِ حال و هوای کودکی...
دلزده از آشنا و غریبه و دوست...
پِیِ یک آرامشِ همیشگی...
دنبال یک گوشِ شنوا...
یک آغوشِ امن...
یک گوشهی دنج...
یک لحظه نَفَسکشیدن؛
بیچون و چرا...
و هایهای...
اشک ریختن؛
کجا بهتر از حرم؟!
کجا بهتر از کنجِ دنجِ ششگوشه؟!
کجا بهتر از کربلا؟!
حرمت...
اَمنترین جای جهان است!