خسته از دنیا و روزمرّگی‌هایش... دل‌تنگِ حال و هوای کودکی... دلزده از آشنا و غریبه و دوست... پِیِ یک آرامشِ همیشگی... دنبال یک گوشِ شنوا... یک آغوشِ امن... یک گوشه‌ی دنج... یک لحظه نَفَس‌کشیدن؛ بی‌چون و چرا... و های‌های... اشک ریختن؛ کجا بهتر از حرم؟! کجا بهتر از کنجِ دنجِ شش‌گوشه؟! کجا بهتر از کربلا؟! حرمت... اَمن‌ترین جای جهان است!