✅ کسب کمالات اخلاقی واجب عینی است ♻️ حجت‌الاسلام وزیری فرد 💠برای انسان هیچ چیز مهم تر از این نیست که در همه ابعاد زندگی، دنبال واجباتش برود . مردم در امور دنیا این کار را می کنند اما در امر دین و امور آخرتی کمتر این کارها می شود. مردم در امور دینی یا بیشتر دنبال مستحبات هستند و یا بدون محاسبه اولویت ها عمل می کنند؛ یک روز قدری از واجبات و یک روز هم یک مقدار از مستحبات. در حالی که عقل حکم می کند که انسان اوّل سراغ واجباتش برود. تا جایی که اَهَمّ هست سراغ مهم نباید رفت . آدم عاقل این كار را نمی کند . 💠در بین واجبات دینی هم خودشان نسبت به هم اولویت بندی دارند. برخی واجبات عینی هستند و برخی دیگر کفایی و تا وقتی که واجب عینی هست، آدم عاقل دنبال واجب کفایی نمی رود، چرا که واجب کفایی را اگر دیگران انجام دادند از ما ساقط می شود در حالی که واجب عینی مثل نماز برای هر کسی جداگانه واجب است. و همین طور تا واجب هست، انسان دنبال مستحب نمی رود. پس انسان لازم است در امورش اولویت بندی داشته باشد. در بین واجبات و مستحبات اولویت را به واجبات بدهد و بین واجبات هم واجبات عینی را پیش از واجبات کفایی قرار دهد. 💠اما در یک مسائلی هست که قطعا با انجام دادن دیگران از عهده انسان ساقط نمی شوند. اين ها واجب کفایی نیستند! واجب عینی هستند. مثلاً توکّل؛ وقتی خدا می فرماید توکّل کنید : و علی الله فلیتوکّل المتوکّلون - و علی الله فلیتوکّل المومنون - فتوکّلوا ... به صیغه های مختلف بیان شده که به خدا توکّل کنید. در تمام این آیات خداوند با صیغه فعل امر فرموده توکل کنید که از این امر خداوند واجب بودن توکل فهمیده می شود. خوب اگر دیگری توکّل کند به جای ما کافیست؟ اگر یک عده ای توکّل به خدا بکنند دیگر مشکل ما حل می شود؟ توکل اگر واجب باشد، با توجّه به تعابیری که در قرآن هست معلوم است که یک واجب عینی است. پس توکّل یک واجب عینی است و اگر دیگران هم چیزی در باره اش بدانند و متوکّل هم بشوند، از عهده ی ما ساقط نیست. . 💠در باب رضا هم در روایات هست که هر کس به رضای الهی راضی نباشد چه می شود و چه می شود! عبارات طوری است که معلوم می شود که رسیدن به رضا واجب است. از این روایات هم فهمیده می شود که رضا چیست و هم این که رسیدن انسان به حال رضا و به مقام رضا واجب است. وجوبش هم وجوب کفایی نیست قطعاً! دیگران اگر راضی باشند کافیست برای ما؟! فلان کس اگر خوشحال باشد، حتماً ما هم خوشحالیم؟ دیگر خوب است برای ما؟ یا ما تلاش می کنیم در زندگیمان که خوشحال باشیم؟ اگر دیگران سفره شان پر بود، شکمشان سیر بود، شکم ما هم سیر می شود؟! یا این که ما هم تلاش می کنیم شکممان سیر بشود؟ نمی گوییم خوب دیگران خوردند، دیگران نوشیدند، دیگران از امور زندگی متمتّع شدند پس کافیست! این طور که نمی گوییم. می گوییم این ها را هرکس باید برای خودش تحصیل کند. رضا هم همین طور است. دیگران رسیدند به مقام توکّل و رضا. فهمیدند رضا چیست، به مقاماتی هم رسیدند. دیگر این کافیست؟ 💠از این امور روشن می شود که کسب کمالات و فضایل اخلاقی مثل توکل و رضا و صبر و شکر و... همگی واجب عینی هستند و کسب آن ها از هیچ کسی ساقط نیست 🔺کانال امور فرهنگی باقرالعلوم (ع) 🆔 @baqiralolum