سلام مجدد 🔸علم به غیب ذاتاً از آن خدا است و غیر او کسی مستقلاً علم به غیب و آگاهی از اسرار تفکرات مخلوقات ندارد، امّا هر موجودی که خداوند به او اجازه داده باشد، می‌تواند علم غیب داشته باشد و افکار ما را بخواند. به عبارت دیگر، فقط خدا علم به افکار دارد. هر گاه که بخواهد و صلاح بداند باب آن‌را براى پیامبران و فرشتگان خود می‌گشاید، و هر گاه بخواهد آن‌را بروى آنان می‌بندد و ایشان را از فهمیدن آن ممنوع میکند‌ 🔸مطمئناً برخی از فرشتگان نگهبان، به پاره‌ای از افکار ما آگاهی دارنداگرچه بر اساس برخی روایات، برخی افکار نیز از نگاه آنان مخفی بوده و تنها خدا است که آن‌را می‌داند. امام علی(ع) در مناجات با خداوند می‌گوید: «... وَ جَعَلْتَهُمْ شُهُوداً عَلَیَّ مَعَ جَوَارِحِی وَ کُنْتَ أَنْتَ الرَّقِیبَ عَلَیَّ مِنْ وَرَائِهِمْ وَ الشَّاهِدَ لِمَا خَفِیَ عَنْهُم‏...» و تو آن فرشتگان را شاهدانی بر من قرار دادی که (فردای قیامت) همراه با اعضا و جوارحم اقامه شهادت کنند و تو خود نیز شاهد اموری هستی که از دید آنان مخفی مانده! شیاطین نیز تا حدودی بر افکار ما احاطه دارند و به همین دلیل تلاش می‌کنند تا نیت‌های ما را در جهت شر ساماندهی کنند. مطابق آیه شریفه «وَ حِفْظاً مِنْ کُلِّ شَیْطانٍ مارِدٍ»،شیاطین با شیطنتشان به بالا می‌رفتند تا کلام فرشتگان را بشنوند وقتى به زمین می‌رسیدند ادعا می‌کردند ما علم غیب می‌دانیم؛ لذا پروردگار، آسمان را از شر شیاطین محفوظ داشت و هر وقت بخواهند بالا بروند آنان را با شهاب ثاقب دفع می‌کنند.