📝 حاضرید جلوی رهبری تعظیم کنید؟ 🔸 به تازگی بحثی دیدم که برای نشان دادن قیمتِ استقلال و عزت به درد می‌خورد، جمله‌هایی که با هرم مزلو می‌سازند (اول به رفاه برسیم بعد استقلال) را خوب زیر سوال می‌بَرد. از غرب‌گراها می‌پرسیم: حاضرید هر روز جلوی رهبری تعظیم کنید‌، دوربین‌های تلویزیون هم نشان‌تان بدهند و در عوض برای رونق و رفاه در زندگی‌تان کمکِ مالی بگیرید؟ 🔹 ژاپنی‌ها در سیاست خیلی بیش از تعظیم جلوی آمریکا انجام داده‌اند، شبیه غلامِ حلقه به گوش یا برده خانگی هستند. وقتی ژاپن را مثال می‌زنید (تسلیم بی‌قید و شرط، خلع سلاح، تبعیت محض) حاضرید مثل آنها در ازای پول به نظام خدمت کنید؟ همانطور که از ایران می‌خواهید جلوی حاکمِ جهان کوتاه بیاید، آماده‌اید حاکمِ ایران را بپذیرید؟ 🔸 اگر نه، چرا در زندگی شخصی، برای خودتان و خانواده‌تان عزت و استقلال می‌خواهید اما کشورتان را به ذلت و تسلیم می‌خوانید؟ چطور در زندگی می‌خواهید «نه» گفتن را بلد باشید، شخصیت بگیرید، زیر بار زور نروید، حقیر و دنباله‌رو نباشید، روی پای خودتان بایستید، وابسته نشوید اما به ایران که می‌رسد، با آنهمه شعارِ ملی، وارونه می‌شوید؟ 🔹 ایران یک موجودیت فرهنگی است نه فقط جایی برای مرفه زیستن! بازمانده یک امپراطوری تکه‌تکه شده که چسبش زبان فارسی است و خانه شیعه شده. اگر این‌ها نباشند رفاهِ خالی در آن به چه درد می‌خورد؟ چه فرقی با رفاه در خارج از کشور دارد؟ چرا نباید رهایش کنیم و زیستن در فرهنگ و ارزش‌های دیگر را ترجیح بدهیم؟ آب و خاکش فرق دارد؟! 🔸 حرف ما این است که غربی‌ها نمی‌خواهند ایرانِ قدرتمند (رقیب باستانی‌شان) زنده شود. درگیری‌شان با شیعه به خصوص از تنباکو به بعد هم معلوم است. اگر در بدخواهی غرب نسبت به ایران شک دارید آگاهی‌تان حتما از فیلم ۳۰۰ پایین‌تر مانده و اگر در دشمنی استعمار با شیعه سیاسی مطمئن نیستید هر تلاشی برای قانع کردن‌تان بی‌فایده است. 🔹 شما جلوی نظام تن به زور نمی‌دهید، سازش را انتخاب نمی‌کنید، هر نوع مذاکره و کوتاه آمدن را خیانت می‌خوانید، پامال کردن خونِ کشتگان توصیفش می‌کنید، سراپا مقاومت و مبارزه هستید تا به پشتیبانی غرب ایران را هم غربی کنید، اما همه این‌ها را در گرایش ایرانی‌ - اسلامی به سُخره می‌گیرید؟ ایستادگی خوب است اما فقط برای بهتر خوردن؟ 🔸 همانطور که نمی‌شود شخصیت کسی را عوض کرد و مثلا پدر و مادر و تربیت و سابقه و دوستانش را تغییر داد تاریخ و هویت ایران را هم نمی‌شود دگرگون کرد، اگر بشود دیگر ایران نیست! اسمش می‌ماند اما دیگر ربطی به گذشته‌اش ندارد چون از مولفه‌های اصلی خودش بریده خواهد شد. تا وقتی ایران را تُهی ببینید زمینه‌ای هم برای تفاهم مهیا نمی‌شود. @makshufat