راز پیراهن قسمت پانزدهم: با جیغ بعدی زری ، حلما سراسیمه از اتاق بیرون آمد و درب پشت سرش محکم بسته شد و صدای چرخش کلید در قفل درب به صدا در آمد. حلما گلویش می‌سوخت ، انگار آتشی درونش شعله میکشید و هرم آن تا دهانش ادامه داشت. حلما همانطور که سرتاسر بدنش را رعشه گرفته بود به سمت صندلی رفت که کیفش روی آن بود. زیپ کیف را باز کرد و مشغول گشتن شد : اَه این گوشیه کجاست ... لرزش دستانش نمی گذاشت کارش را درست انجام بدهد ، بالاخره برداشت. روی صندلی نشست، کیفش بر زمین افتاد. حلما که دختر منظمی بود ،بی توجه به افتادن کیف ، صفحه گوشی اش روشن کرد و همانطور که با خودش حرف میزد وارد مخاطبین گوشی شد : خدای من!! به کی زنگ بزنم؟! پلیس؟! نه نه...این گرگ وحشی ممکنه به ژینوس صدمه ای بزنه ، این...این زری یه طوریش شد...به نظرم ...به نظرم... ناخودآگاه انگشتش روی اسم استاد اخلاقشان ،استاد رحیمی ایستاد و ضربه زد... صدای بوق گوشی بلند شد... حلما نفسش را محکم بیرون داد و گفت : بردارررر دیگه...وای الان برداره چی بهش بگم؟! کسی جواب نداد... گوشی رفت روی منشی.... حلما اوفی کرد، از جا بلند شد به سمت درب اتاق رفت ، گوشش را به در چسپاند ، اما صدایی از داخل اتاق نمی آمد. حلما خیلی ترسیده بود ،یعنی تو اتاق چه خبره؟ یعنی الان ژینوس چی شده؟! رعشهٔ بدنش بیشتر شد. دوباره صفحه گوشی را روشن کرد و پیام داد ،استاد تورو خدا جواب بدین ، به کمکتون احتیاج دارم ،من فکر میکنم یه اتفاق بدی برای دوستم که داخل اتاق کناری هست نیافته ، یه اتفاق خارق العاده... اما بد ... دکمه ارسال را زد ،و دوباره شماره را گرفت، اینبار صدایی در گوشی پیچید ،مشترک مورد نظر در دسترس نمی باشد. استرسی عجیب بر وجودش افتاده بود،به سمت در ورودی رفت اما هر چه کرد باز نشد.قفل بود و قفلش هم از اونا نبود که به این راحتیا باز بشه...حلما باید کاری می کرد... سر جایش نشست و گوشی را در دست گرفت و ناخودآگاه انگشتش روی اسم وحید بود و وقتی به خود آمد که گوشی در حال زنگ خوردن بود... ادامه دارد 📝به قلم :ط_حسینی 🌺🌿🌺🌿🌺🌿🌿