واجب (یا فرض یا فریضه) در لغت به معنای لازم، ناگریز و حتمی است[۱] و در اصطلاح فقه اسلام، عملی است که انجامش بر مکلَف لازم است و ترک آن عذاب دارد؛ مانند نمازهای روزانه.[۲] در مواردی که مسئله، با دلیلی از آیات و روایات، همراه است و مستقیماً به شرع منتسب است به «واجب» تعبیر می‌شود. در صورتی که با دلیل عقلی باشد به‌طوری که نتوان به شرع منتسب دانست، معمولاً از آن به «لازم» تعبیر می‌شود.[۳]