[مدیریت بحران را از کوبایی‌ها بیاموزیم: مسئولیت‌پذیری دولت و مشارکت سازماندهی‌ شده‌ی مردم] 📰تعداد کلمات متن اصلی: ۱۴۰۰کلمه ⏲مدت‌زمان مطالعه: ۵ دقیقه ✍🏻نویسنده: #نلسون_والدس|استاد دانشگاه نیومکزیکو 👤مترجم: #محمدصادق_یوسف‌زاده| دبیر سرویس «آمایش سرزمین» ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ #برش‌هایی از متن: 🔺آنچه در اخبار و گزارش‌های مستقل از نواحی زلزله‌زده کرمانشاه در این چند روز بعد از حادثه منتشرشده بیش از هر چیزی عدم هماهنگی‌ و سازمان‌یافتگی بین نهادها و مردم در مدیریت قبل و بعد حادثه را نشان می‌دهد. در اقدامات سازمان‌های امدادی و گروه‌های مردمی هم بیشتر بر جمع‌آوری اقلام موردنیاز تأکید می‌شود اما آنچه معلوم است نه کمبود مایحتاج که سردرگمی در توزیع و رساندن به دست نیازمند‌ترین‌ها است. رویکرد کلی در مدیریت حوادث در ایران کمک از بیرون و از بالا و اهدای مایحتاج به مردم حادثه‌دیده است. همان رویکرد شبه خیریه‌ای که در مواقع عادی هم در قبال پدیده‌هایی مانند حاشیه‌نشینی و فقر بکار برده می‌شود. ناتوانی حاکمیت از مدیریت صحیح حوادث ناشی از همین رویکرد غیر مردمی و غیر مشارکتی است. کشور حادثه‌خیز ایران فاقد نهاد واقعی و جامع مدیریت بحران است و در مواقع حادثه، هجوم دستگاه‌های مختلف و ناهماهنگی بین آن‌ها و همچنین پیوند نداشتن گروه‌های مردمی کمک‌کننده با نهاد جامع مدیریت بحران صحنه را بیش از اصل حادثه آشوب‌زده می‌کند. دولت هم در توجیه هر ناکارآمدی‌اش کمبود منابع و امکانات را بهانه می‌کند. 🔹مدل کوبا نشان می‌دهد ترکیب توان دولت و خود مردم در مدیریت حوادث طبیعی، آن‌هم از طریق تشکل و سازمان‌دهی و بسیج همگانی می‌تواند تبعات بحران را به حداقل برساند. 🔸تکرار نابسامانی‌ها و تجارب تلخ چه در مرحله‌ی پیشگیری از حوادث و غافلگیری‌های همیشگی (آن‌هم در کشوری که حوادث طبیعی به‌خصوص زلزله با ۶۶ هزار و ۸۹۰ زمین‌لرزه با بزرگی ۴ ریشتر طی صدسال گذشته امری عادی است)، چه در کمک‌رسانی‌های پس از حادثه و چه در بازسازی‌ها نشان می‌دهد دولت از یکسو اراده و توان لازم برای به عهده گرفتن تمام مسئولیت را ندارد و از سوی دیگر به وظیفه‌ی خود در تسهیلگری و سازمان‌دهی امکانات مردمی هم عمل نمی‌کند. همین امر باعث شده نقش مردم به اهدای پول و اقلام محدود شود؛ اما در کوبا بااینکه دولت و نیروهای نظامی با تمام امکانات وارد عمل می‌شوند اما تکیه‌ی اصلی بر استفاده از توان خود مردم در مدیریت حادثه است. ❓کوبایی‌ها چگونه این کار را می‌کنند؟ 🔺از رهبران سیاسی ملی و متخصصان برای ارتباط برقرار کردن با مردم استفاده می‌شود و مقامات عالی‌رتبه‌ی دولتی درست در بحبوحه‌ی طوفان هستند تا همراه مردم باشند و مردم احساس نکنند فراموش شده‌اند. 🔹مشخص است هر جمعیتی کجا واقع‌شده است، چه امکاناتی دارد، چه احتیاجاتی دارد و چه‌کاری در چه موقعی باید صورت بگیرد. علاوه بر این دفاع مدنی اقدام به اطلا‌ع‌رسانی مناسب می‌کند. 🔸عملیات تخلیه بر اساس برنامه‌ریزی‌های ملی، منطقه‌ای و محلی صورت می‌گیرد. هرکسی می‌داند که برای نجات و امداد کجا باید برود. تخلیه بر اساس محل اقامت انجام می‌شود. همسایه‌ها و مردمی که در یک ناحیه‌ی خاص زندگی می‌کنند می‌دانند که در کجا اسکان داده خواهند شد. پزشکان هر محله در عملیات تخلیه و اسکان حضور دارند بنابراین سوابق پزشکی و داروها و اقدامات پزشکی موردنیاز هر فرد را می‌دانند. مکان‌های پذیرش افراد تخلیه‌شده از قبل به ملزومات پزشکی جمعیت مشخصی که قرار است در آن ساکن شوند مجهز می‌شود. 🔺مکان‌های اسکان موقت از قبل مشخص و شناسایی می‌شوند و به آب، آذوقه و لوازم خواب مجهز می‌شوند. سرویس‌های بهداشتی هم آماده‌اند؛ اما به‌هرحال قاعده‌ی کلی این است که تخلیه‌شدگان در منزل سایر مردم (عمدتاً خویشان و دوستان) سکنی داده شوند. 🔹دولت منابع ضروری برای تخلیه را فراهم می‌آورد: فرماندهی باتجربه و سازمان‌دهی و کنترل، کارکنان درست آموزش‌دیده‌ای که برنامه‌ها را به‌خوبی طراحی می‌کنند و اطلاعات جاری و مربوط را در خصوص افراد تخلیه‌شده، حمل‌ونقل، غذا، کارکنان پزشکی و تأسیسات پذیرش فراهم می‌کنند. خود مردمی که قرار است تخلیه شوند جزو منابعی هستند که برای تخلیه جمعیت وارد عمل می‌شوند. ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 💻متن کامل: http://memari.online/27330 ______________________ ✅ما را در ایتا، سروش، بله و تلگرام از طریق لینک های زیر دنبال کنید👇👇👇 🆔 https://eitaa.com/basaerehoseiniyeh 🆔 https://sapp.ir/basaerehoseiniyeh 🆔 https://ble.im/basaerehoseiniyeh 🆔 https://t.me/basaerehoseiniyeh