«ما سابقه دانشمندهای بزرگ داریم. خصوصاً در زمان اسلام دانشمندهایی در هر طبقه، در هر جهت. این امراضی که اروپا حالا هم درست نمی‌تواند معالجه بکند آنها با همین دواهای توی بیابانها معالجه می‌کردند. خواص این دواها را حالا اینها پیدا کردند، و از همین کتاب بوعلی و امثال اینها پیدا کردند. لکن ما اصلاً غفلت داریم. اگر یک طبیبی طبیب قدیمی باشد ابداً پذیرفته نخواهد شد. در صورتی که من بعضی از اطبایی که حالا دیگر منقرض شده‌اند، اینها تمام شده است، دیده‌ام که اینها یک مرضهای مزمن را معالجه می‌کردند. معالجه اساسی می‌کردند. در هر صورت، این یک مسئله‌ای است برای ما الآن و برای شما، و برای نسلهای آینده ما، که باید ما متحول بشویم از این فرمی که مغز ما گرفته است، و آن فرم غربی است که هر چه صحبت می‌شود از غرب!» ( جلد ۹ – صفحه ۴۳۲)