تعابیر بسیار والایی برای پیامبر صلّی الله علیه و آله دارد. در یکی از تعابیر قرآن پیامبرش را بِالمُومنینَ رَئوفُُ رَّحیم میداند، پیامبری که آنقدر عاشقِ دستگیری و شفاعت امّت خود است، چه میشود که همین پیامبر از امّتش به خداوند شکایت میکند و میگوید: یا رَبّ اِنَّ قَومی اتَّخَذوا هذا القُرآنَ مَهجوراً پروردگارِ من، قومِ من را رها کردند! آیا این غصّه ی رسول الله، جای تامّلی بس عمیق ندارد!؟