زد نامِ تو بر بامِ دلم بیرقی از غم چون آمده برخانه ی دل ماهِ محرّم من دیده ی سربستم و در سوز و گدازم تا گشته غمِ کرب وبلا ی تو مُجسَّم دیدم پدری بُرده به مَسلخ پسرش را شد تیر و سر و نیزه وشمشیرفراهم گردیدروان سیلِ غم ازچشمه ی اندوه وقتی دل من بُردشدم غرقِه ی ماتم لب،تشنه ی آب است نه این تیر جگرسوز ای کاش بِباردبه دلِت بارش نَم نَم هنگام أخا أدرک أخا گفتنِ ساقی ای وای چه کوهی که شده قامتِ اوخَم ازمَشک چِکَد اشکُ وبِبوسد لبِ صحرا سیراب شود دشتِ عطشناک از این غم تا تشنه بمانَد لبِ یک غنچه ی بی شیر انگار رضا نیست شود ازعطشش کَم از بَذلِ سه شعبه شده سیراب زِخونش آن تیرکه بخشنده ترازبخششِ حاتم قرآن رُسُل بارِ دگر بر سَرِ نی شد تفسیرشدآن دَم سَرِ نی سوره ی مریم نیلی شده ازضربت کین چون رُخ مهتاب آن دم که بِزَد برسرگل سیلیِ محکم ای وای ازاین ظلم واز این جهل جماعت اولاد علی را بفروشند به دِرهم خورشید ولاباز دَمَد ازپی کعبه روشن شوداز نورطلوعش دل عالم تاوان ستم را چوبگیرد زشیاطین برظلمِ عدو می دهد او یک شَبه خاتم شاعر:حمزه عباس زاده#خبرگزاری_بسیج_کرمان @Basijnewsir_kerman https://eitaa.com/basijnewsirzarand