⭕️ناگفته هایی در مورد اینترنت ماهواره‌ای 👤محمد لسانی 🔺ایلان ماسک، مدیرعامل شرکت اسپیس‌ایکس در ماه فوریه با انتشار توییتی اعلام کرد که انتظار دارد سرعت اینترنت ماهواره‌ای استارلینک تا پایان سال ۲۰۲۱ میلادی بار دیگر افزایش یافته و دو برابر شود؛ چراکه این شرکت به پرتاب ماهواره‌های بیشتر ادامه می‌دهد؛در ماه مارس نیز این شرکت اعلام کرد که از ۱۲ هزار ماهواره‌ای که برای پرتاب برنامه‌ریزی شده اند، تا کنون ۱۳۰۰ ماهواره را به فضا پرتاب کرده است. اینترنت ماهواره ای به دنبال ایجاد فضایی متفاوت برای کاربران اینترنت می باشد. 🔺تکنولوژی اینترنت ماهواره ای عملاً از زمانی که در ۱۹۹۳ مجوزی برای پهنای باند جدید با عنوان Ka-band صادر شد، وارد مرحله جدیدی شد. شرکت ها  خیز برداشتند و پیشرو آنها هم ماکروسافت بود که ۹ میلیارد دلار هزینه کرد تا به صوَر فلکی اینترنتی یا منظومه های اینترنتی دسترسی پیدا کند و بعد از یک دهه کار بر روی آن که متمرکز بر پروژه Teledesic بود کار کرد در سال ۲۰۰۳ اعلام شکست کرد، اما بعد از شکست این پروژه کمتر کسی فکر می کرد امکان برقراری اینترنتی ماهواره ای باشد چرا که به نسبت اینترنت زمینی و فیبر نوری تاخیر دریافت و به خصوص هزینه های به شدت بالاتری بیشتری داشت. از سال ۲۰۱۴ پژوهشگران به مدار نزدیک زمین (LEO) یا Low earth orbit روی آوردند. سه شرکت با جدیت وارد این حوزه شدند. اسپیس ایکس (SpaceX) که استارلینک را پیش می برد، شرکت وان وب (OneWeb) و دیگری شرکت آمازون که صدها ماهواره به جو زمین ارسال کردند و از طریق ارتباط لیزری یک خط ارتباطی بین ماهواره های ارسال شده در جو برقرار نمودند و از این طریق خدمات اینترنتی با سطح کیفیت بالایی ارائه کردند. در حال حاضر این پروژه ها هنوز هم در حال ارسال ماهواره های خود در جو زمین  برای تثبیت شبکه خود می باشند به گونه ای که اسپیس ایکس ۱۳۵۱ ماهواره در ۵۵۰ کیلومتری زمین ارسال کرده و قصد دارد تعداد ماهواره ها را تا ۴۴۰۸ ماهواره افزایش دهد. 🔺خدماتی که بر بستر اینترنت ماهواره ای ارائه می شود شامل تماس های صوتی در بستر آی پی (VOIP) ، SDTV و HDTV برای تلویزیون، VOD برای دسترسی به بانک های فیلم و دیتا کست (Data Cast) برای انتقال داده می باشد. مجوز کل این شرکت ها و اینترنت ماهواره ای را اتحادیه جهانی مخابرات یا ITU صادر می کند؛ همین مسابقه مخابراتی و ارتباطی باعث شد روسیه و چین هم به مدار نزدیک زمین یا Low earth orbit علاقه مند شوند و شرکت های فعالشان را بیاورند تا با هزینه و تاخیر کمتر خدمات اینترنتی را ارائه بدهند و متکی به شرکت های امریکایی نباشند. در یک سال اخیر هر چند که ارسال ماهواره ها به مدار زمین به اتمام نرسیده اما ارائه خدمات اینترنت ماهواره ای شروع شده است و ایرلاین های آمریکایی با شرکت های ارائه دهنده اینترنت ماهواره ای قرارداد بسته اند تا مسافرانشان بتوانند اینترنت با کیفیت از منظومه های اینترنتی یا صور فلکی اینترنتی دریافت کنند. 🔺اینترنت ماهواره ای راه سختی را در پیش دارد چرا که خرید گیرنده های اینترنت ماهواره ای هزینه بر می باشد و در کشور ما امکان ورود قانونی آن نیست. اگر فرض را بگیریم که قاچاقی هم وارد شود تجربه قبلی تأمین اینترنت آزاد با "اینترنت چمدانی" نشان داد که به این راحتی ها نیست که همه گیر شود. پروژه اینترنت چمدانی یا 'Internet-in-a-Suitcase' برای چین، کره شمالی و روسیه توسط مهندسان ام آی تی برنامه ریزی شد تا در مقابله با فیلترینگ این کشورها عمل کند؛ تست کردن آن هم در آفریقا با موفقیت به اجرا رسید و اینترنت 50 مگابیت در ثانیه را تأمین کرد اما در مرحله عملیاتی نتوانست وارد هیچ کشوری شود چرا که ابزار خاص خود را داشت، بنظرم اینترنت ماهواره ای اولا به دلیل عدم تأمین رسیورها و دریافت کننده هایش و ثانیا به علت هزینه بردار بودنش به عمومیت در استفاده مردمی نمی رسد و در کشور ما موفق نخواهد بود. ✅ کانال بصیر: https://eitaa.com/joinchat/630063107C94ef733541 📡 🇮🇷 @BASIR1