دشمن در مفهوم سازی بسیار قدر عمل می کند. برای هر سلیقه ای بر اساس ادبیات خاص خودشان تولید محتوا میکند. برای جریان لیبرال بر اساس نگاه انتقادیشان نسبت به مبانی انقلاب اسلامی تولید محتوا و خلق مفاهیم می کند. برای جریان مذهبی بر اساس نگاه ایدئولوژیک شان تولید محتوا می کند. برای جریان انقلابی بر اساس علقه هایشان به نظام تولید محتوا می کند. برای جریانات ضد انقلاب بر اساس نفرتشان از جمهوری اسلامی تولید محتوا می کند. برای نسل جوان بر اساس دغدغه های شان تولید محتوا می کند. برای عموم مردم بر اساس فشارهای اقتصادی و معیشتی تولید محتوا می کند. برای هیاتی یک محتوا برای دراویش یک نوع دیگر محتوا برای آتئیست یک محتوا برای احزاب اصولگرا یا اصلاح طلب یک محتوا،برای استاد دانشگاه یک محتوا،برای دانشجو و طلبه یک محتوا، برای سنی برای شیعه و... وجه مشترک همه تولیدات یک نکته است؛ جمهوری اسلامی ناتوان یا مخالف تحقق خواست های شما می باشد. نتیجه: احاطه حس بدبینی، بی تفاوتی، مخالفت با هرآنچه از صدر تا ذیل نظام تصمیم می گیرد و انجام می دهد. در تمامی آن ها ادبیات تولیدی وجه مطلق انگاری و مطلق خواهی را در رسیدن به خواسته ها تحریک و مطالبه می کند این در حالی است که هیچ سیستم حاکمیتی در فضای بین المللی نه توان و نه امکان تحقق همه مطالبات و خواست ها را به صورت کامل دارد. اما باید برای جمهوری اسلامی این رویه علمی، تبدیل به مسیر وادادگی و به معنای ناتوانی یا نخواستن حاکمیت شود... در عالم سیاست و واقعیات اجتماع هیچ صفر نهایی و هیچ صد نهایی نداریم.آنچه موضوعیت دارد رسیدن به حدی است از جمع خواسته ها بر اساس کم کردن خواست های افراطی هر طیف فکری در جوامع صاحب خرد حکمرانی. *پوریا طیبی