وقتی نفس گرفته، دلم در هوایتان/ یعنی منم که زنده‌ام از اشک‌هایتان/ داوود من! دوباره بخوان تا که عالمی/ ایمان بیاورد به طنین صدایتان/ یک روز عاشقانه تو از راه می‌رسی/ آن روز واجب است بمیرم برایتان... “اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج”