سرخوشی های مدیریت سوفسطایی 🔸کرونا، حتما در رکود تورمی موثر است. 🔸تحریم، حتما موجب مضیقه های اقتصادی است. 🔸اما از کرونا و تحریم خطرناک تر، مدیریت بهانه پذیر و بهانه گیر است؛ 🔸مدیریت مسئولیت گریزی که هیچ سهم و نقشی برای خود نمی پذیرد؛ 🔸مهیب است، چون وارونه نماست. خیال می پزد و خواب می کند. 🔸خسارت خطاهایش را دستاورد افتخار آمیز می نمایاند؛ 🔸تا نپذیرد که شاید دچار انحراف شده و نیازمند تغییر رویکرد است. 🔸به غایت مغرور و ناتوان، و شدیدا عاشق مجادله است؛ چون در بگو مگو، حقیقت گم می شود و مردم، خسته. 🔸بهانه پذیر است. راحت، از دشمن قبول می کند و کوتاه می آید. 🔸بهانه گیر است؛ مسئولیت کارهایش را گردن این و آن می اندازد. 🔸خطرناک است؛ چون بر انهدام حافظه و عبرت ها و درس های ملی اصرار دارد. 🔸قبل از مدیریت، سهم تحریم در مشکلات را ده تا سی درصد می داند و سوء مدیریت را تخطئه می کند؛ 🔸اما هفت سال پس از مدیریتش، زمین و زمان مقصرند، و او مظلومِ بد شانس و بد بیار تاریخ! 🔸خسارت بار تر از کارکردش تا به امروز، تصلب و تحول ستیزی اش و تحریف صورت مسئله آینده است. 🔸 باید برای باقی مانده دوره چنین مدیریتی، و سیستم پر هزینه تبلیغاتی اش نگران بود. 🔸سیستمی که پول می پاشد و سفسطه گر می خرد تا سوفیست های مدرن، مردم را سرگرم و مسئولیت را گم و گور کنند؛ 🔸تا استدلال بیاورند که قیر، سفید است و شب، روز. خسارت، سود است و عقبگرد، پیشرفت. 🔸استدلال کنند که سمّ قاتل، تریاقِ شفابخش است؛ و مهجوریت عقل، مایه سرخوشی! 🔸تهدید سوفسطایی گری چنان بود که حکمایی مثل ارسطو، از نام سوفیست (دانشمند) گریزان شدند و خود را فیلسوف (دوستدار دانش) نامیدند. IMANImohamad51 👈 #خبرهای_کم_ولی_خاص👇 http://sapp.ir/basiratezohor بصیرت ظهور &ایتا👇 eitaa.com/basiratezohor