آدینه از مشرق نگاه تو طلوع میکند و پای سجاده نماز ظهر جمعه خطبه های نخوانده ات به انتظار نشسته اند تا سلاح بر دست گیری و اقامه نماز جمعه کنی از ندبه تا سِمات افقِ آدینه ها رنگ به رنگ میشود اما باز هم غروب هر جمعه دلتنگی آوار میشود و زمین و زمان در خوابی عمیق از غفلت فرو میروند آدینه ها تکرار میشوند و حتی نوشتن و سرودن از تو فقط جمعه ها گُل میکنند انگار به زعم ما تو فقط صاحب بخشی از زمان هستی صاحب جمعه ها فقط!.... اما روزهای هفته ایی که رفته اند مانند مردگانی که با حسرت با تو بودن مرده اند؛ رجعت خویش را میطلبند! این روزهای هفته هایی که رفته اند و ما را پیرتر کرده اند همه منتظر صاحب خویشند به راستی تو که صاحب زمان هستی صاحب عمر گذشته و حالِ من نیستی مگر؟! @bavareparvanegi