چشمهایم گریان از بی چشمی تو دستهایم محکمتر خانه دل را دق الباب می کند در عرشِ علقمه محبت به تو باریدن گرفت و این بارشِ رحمت هرگز بند نیامد تا آنجا که آب گِرد مزارت حلقه زد ولی هیچ آسیب و سستی بر مضجع شریفت غالب نشد رود فرات تا عمر دارد مدیون دستان تو باقی خواهد ماند و شرمسار از رخِ قرص قمرت سقایت تو که شمشیرت را بر نیام نگاه داشت مرا درس بزرگی بود و ولایتمداری تو سرلوحه همه درستکاران شد @bavareparvanegi