📌اولین مواجهه 🔹کابینه‌ دولت چهاردهم پس از کش‌وقوس‌های فراوان به‌طور کامل و با اکثریت آرا از سوی نمایندگان مجلس دوازدهم رای آورد. مجلس در حالی به برخی از وزرای پیشنهادی رای اعتماد داد که در کمیسیون‌ها و نشست‌های مختلف، شاهد وزرایی با سبقه‌ تحصن و همراهی ناصواب با مجلس ششم یا دو تن از مسئولین با اثرگذاری بالا در دولت تدبیر یا وزیر پیشنهادی با اصرار بر مواضع سوء و... بودیم؛ از میدری و ظفرقندی تا عراقچی و... 🔹بر وفاق و همدلی بر وحدت و هم‌افزایی مبتنی بر اصول و ارزش‌ها صحه می‌گذاریم اما عبور از خطوط قرمز، به بهانه هماهنگی، بیشتر توجیهی سطحی و کم‌مایه است. 🔹انتظار آن بود افرادی که در مشرب دولت تدبیر، اُمید مردم را برای پیشرفت کشور و حرکت رو به جلو به یغما سپرده‌اند از حافظه‌ کوتاه نمایندگان، دچار هزیمت نشوند و مردم را به شایستگی نمایندگی کنند. انتظار آن بود که مواضع مطرح‌شده در فتنه ۸۸ که هیچ، مواضع فتنه‌های اخیر از خطوط آشکار نمایندگان در راستای عدم رای اعتماد باشد. انتظار آن بود که رئیس‌جمهور وفاق را پتکی برای عبور از خطوط قرمز (در معرفی برخی وزرای پیشنهادی) یا هزینه از رهبری (در تایید نفراتی از کابینه) و چه‌بسا زیرسوال‌بردن استقلال یک قوه در کار کارشناسی و... در راستای ارزیابی وزرای پیشنهادی قرار ندهد. گویا از انتهای کوره‌راه دولت تدبیر به ابتدای راه وفاق رسیده‌ایم. 🔹آنچه که در مجلس از نظر گذشت نه‌تنها فاصله از ایده‌آل‌ها که عبور از وضعیت مطلوبی بود که می‌توانست به‌گونه‌ای دیگر رقم بخورد. در واقع معنی این حجم رای به برخی از وزرای پیشنهادی یعنی عبور از فتنه ۸۸، مجلس ششم، برجام و دوران سیاه روحانی و... یعنی عبور از شاخص و میزانی که دیگر ملاک ارزیابی افراد در پست‌ها نیست. 🔹وقتی برای پست مهمی مثل وزارت، از توجه به مواضع و کنش‌هایی مثل مواضع سال ۸۸، فتنه ز.ز و... عبور نمودند، یعنی کلیدخوردن اغماض، یعنی چشم‌پوشی روی مقاطعی که مردم، نظام و کشور تحت سخت‌ترین آسیب‌ها و ستم‌ها قرار گرفتند. 🔹حالت دیگر این ارزیابی با پایبندی برخی وزرا به تغییر مواضع خود (اُمید آنکه این تغییرها در راستای جلب رای اعتماد نبوده باشد) و نیز صادق‌ماندن آن‌ها بر این دیدگاه‌ها بعد از تصدی پست وزارت و ارزیابی عملکردشان بر این تغییرات؛ موید سلام به دورانی جدید از هم‌افزایی جناحی میان اصلاح‌طلبان و اصولگرایان بر روی اشتراکات گفتمانی با دال مرکزی تبعیت از رهبری (البته بر اساس درک خودشان) باشد. @bavelayattashahadat2