🔻به نظر می‌رسد هنگام بازنگری در دکترین هسته‌ای فرارسیده است 🖋حجت‌الاسلام محمدمهدی تهرانی 🔹یکم. ملت ایران دیگر با تمام وجود لمس می‎کند؛ در دنیای گرگ‎ها نمی‎توان بمب اتم نداشت. نمی‎شود آنها تا بُن دندان مسلح باشند، کنار گوش ما زوزه بکشند، از "نظم جدید" بگویند و ما متانت پیشه کنیم. پیشتر برخی مقامات جمهوری اسلامی از امکان بازنگری در دکترین موجود سخن گفته بودند؛ به نظر می‎رسد زمان این بازنگری فرارسیده است. 🔹دوم. وقتی سلاحت را در مقابل گرگ زمین بگذاری، به تو دست دوستی نمی‎دهد؛ جَری‏تر می‏شود و البته گام به گام به تو نزدیک‎تر. دشمنی که جسور شده، در خاک تو مهمانت را ترور می‎کند، در بیروت این‎گونه خون می‏ریزد، چه تضمینی هست، فردا تهران را با بهانه‎هایی که خوب بلندند درست کنند نزند؟ از ما اول اجازه می‎گیرد بعد می‎زند؟! چه کسی گفته با لبخند زدن، می‎توان از تله جنگ گریخت؟ اولاً که پمپاژ هراس از جنگ و ترویج ادبیات تله جنگ در افکار عمومی و بین مردم، در پازل دشمن بود و به او امنیت بخشید. منطق مقابله داشتن، غیر از تزریق هراس از جنگ در داخل کشور است. ثانیاً با این همه ابراز برادری با آمریکا و دعوت به زمین گذاشتن سلاح‎ها و...، سایه جنگ دور شد یا نزدیک؟ 🔹سوم. چه چیز عزت و امنیت می‎سازد و چه چیز ذلت و خواری؟ دشمن در مواجهه با جامعه‎ای ترسو جَری‎تر می‎شود یا جامعه‎ای که استحکام و آمادگی‎اش را به رخ بکشد و شوق شهادت را در دل زنده کند؟ مگر پیامبر(ص) نفرمود: مَن ماتَ ولَم يَغْزُ، ولَم يُحدِّثْ بهِ نَفسَهُ، ماتَ على شُعْبَةٍ مِن نِفاقٍ، كسی‏كه‏جهاد نكرده یا آرزوی جهاد نداشته باشد و بمیرد به نوعی نفاق مرده‏است. هنوز کسی از شوق شهادت در جامعه می‎گوید؟ مگر امیر(ع) نفرمود: أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ الْجِهَادَ بَابٌ مِنْ أَبْوَابِ الْجَنَّةِ فَتَحَهُ اللَّهُ لِخَاصَّةِ أَوْلِيَائِهِ وَ هُوَ لِبَاسُ التَّقْوَى وَ دِرْعُ اللَّهِ الْحَصِينَةُ وَ جُنَّتُهُ الْوَثِيقَةُ، پس از حمد خدا، جهاد درى است از درهاى بهشت، كه خداوند آن را به روى اولياء خاصّ خود گشوده، جهاد جامه پرهيزگارى، زره استوار، و سپر مطمئن خداست. چه چیز عزت می‎آورد و چه چیز ذلت؟ فَمَنْ تَرَكَهُ رَغْبَةً عَنْهُ أَلْبَسَهُ اللَّهُ ثَوْبَ الذُّلِّ وَ شَمِلَهُ الْبَلَاءُ وَ دُيِّثَ بِالصَّغَارِ وَ الْقَمَاءَةِ وَ ضُرِبَ عَلَى قَلْبِهِ بِالْإِسْهَابِ وَ أُدِيلَ الْحَقُّ مِنْهُ بِتَضْيِيعِ الْجِهَادِ وَ سِيمَ الْخَسْفَ وَ مُنِعَ النَّصَفَ. هر كس آن را از باب بى‏اعتنايى ترك كند خداوند بر او جامه ذلت بپوشاند، و غرق بلا نمايد، و به ذلّت و خوارى و پستى گرفتار آيد، بر دلش پرده‏هاى بى‏عقلى زده شود، و در برابر ضايع كردن جهاد حق از او گرفته شود، و محكوم به ذلت و خوارى، و محروم از انصاف گردد. @bavelayattashahadat2