🍂🍂🍂🍂🍂 🔅 چکیده در این نوشتار، بحث از این است که محدوده شناخت خداوند تا چه اندازه می باشد؟ فلاسفه اسلامی بر این باورند همچنان که وجود، حقیقت مشکّک است، علم، قدرت و حیات هم که صفات و کمالات وجودی هستند، مشکّک می باشند؛ بنابراین هر موجودی در مرتبه وجودی خود دارای علم است. عقل صریح و فطری حکم می کند آن شناختی که خداوند از ذات خویش دارد (در مرتبه بی نهایت برای موجود بی نهایت به صورت حضور ذات الهی برای ذاتش)، علمی است که برای هیچ موجودی ممکن نیست حاصل شود و اساساً چنین دانشی برای انسان، امتناع عقلی دارد. نهی روایت نیز از تفکّر درباره ذات الهی، نهی ارشادی است و بیان امتناع از چیزی است که برای هیچ کس حاصل نمی گردد، مگر آنکه در پی، سرگردانی خواهد داشت. نتیجه چنین تحقیق و تفکّری، سرگردانی و حیرت است. با این حال، معرفت دارای درجات دیگری نیز هست: ۱- عموم مردم از راه شناخت مخلوقات یا نعمت های خداوند آن را به دست می آورند. ۲- خواص از مردم که قدرت عقلی و آموزش های لازم را در پرورش عقلی تحصیل کرده اند. ۳- افردی که با تزکیه نفس می توانند از معارف عالی تر استفاده نمایند؛ همچنان که موسی -ع- به مقام «کلیم الله» می رسد و رسول اکرم -ص- به مقام «أو أدنی». 🌷 #بیّنات | پایگاه رسمی تنظیم و نشر آثار «حامد وفسی» 🆔 @bayyenat110